Sen data de caducidade

Coñecimos a Víctor Aneiros xa hai ben anos. Vímolo enriba dalgún escenario repartindo música, e tamén moita cátedra, arredor de como ten de ser un concerto en directo e aínda respecto de como ten que ser un músico posto sobre dunhas táboas. Lembramos aquel concerto no que a música, e mais o sentimento, se facía dona do momento, sen ínfulas de artista e sen roupas compradas para a ocasión nin preocupación ningunha por estar de moda nalgunha das plataformas musicais do momento.

Despois daquela, repetimos de público varias veces e, por suposto, que nada mudou, pois Aneiros continuou o seu camiño, Stratocaster en man, e levantando a poeira precisa a cada paso. E aló van oito discos firmados e unha boa ristra de kilómetros e de actuacións en directo que apuntalan ese coñecemento do oficio que teñen os que tocan coa honestidade por bandeira e o talento por recurso. Músico de etiquetaxe obvia, aínda que se ben o blues é o pai de todo no seu traballo, tamén os ecos do rock, do funk e da universalidade toda da música americana pasean polo seu mastro con total naturalidade e asubío. Cancións sen máis medida que a que manda quen as escribe e quen as interpreta, e ademais sempre fantasticamente rodeado de músicos que lle sentan como luva a medida nun proxecto que nos ten regalado momentos notables para o arquivo sonoro da música galega contemporánea como “Heroe secreto”, “Vida bohemia” ou “Autor de westerns”, temas que aquí, quen vos escribe coloca no alto do seu catálogo das nosas cancións máis altamente recomendables.

O caso é que agora, neste final do verán do 23, chéganos un novo disco titulado Rain, asinado pola sociedade Martins Aneiros Band, nun man a man entre Victor e mais a vocalista Paula Martins, unha artista tamén tremendamente persoal e cunha desas voces que aloumiñan e alimentan a partes iguais. Ela pon a lírica, a crema vocal e unha altísima dose de emoción blueseira tamén cargada de oficio e sabedora de cada truco que o xénero precisa. A formación complétana Marcos Sánchez (batería), Fran Rey (teclados), e Victor Gacio e Alejandro Masafret (baixo), e é Victor Gacio quen, ademais de aportar algún baixo, evén responsable da gravación no Estudio Bajo Cero cunha produción na que o propio Aneiros moveu a batuta na procura acertada dun son absolutamente orgánico e con todo o latexo que as boas cancións de blues teñen que destilar.

Paula e Víctor artellaron xuntos un Rain que automáticamente nos conecta con toda a atemporalidade dunhas cancións que camiñan sen data de caducidade nin présas por chegar a destinos urxentes e preconcibidos. Aquí estamos ante un disco sen premuras e que quere gozar dun proceso de escoita totalmente contaxiado da receita cociñada por quen o gravou a golpe de matiz, de probablemente moita improvisación e sobre todo de moito e intenso amor pola música en xeral e polo blues, en particular. “The Blues is my business” que diría Etta James. Buscádeo polas plataformas de música en internet, pechade os ollos e deixádevos levar por eles.

Suscríbete para seguir leyendo