La pandemia del COVID, cuatro años después/ Testimonios en la comarca (II)

“A xestión de Pazos e de Villoch foi mestra”

El presidente de Protección Civil de Cangas recuerda el drama de la residencia de Aldán

Trabajos de desinfección para controlar el foco de COVID que hubo en la residencia de Aldán.   | // FDV

Trabajos de desinfección para controlar el foco de COVID que hubo en la residencia de Aldán. | // FDV / Cristina González

La pandemia y el confinamiento por el COVID hicieron vivir en Cangas situaciones dramáticas en la residencia de mayores de Aldán. Este centro está en la memoria del presidente de Protección Civil de Cangas, Cesáreo Coya, a la hora de hacer balance cuando se cumplen cuatro años de la alerta sanitaria. Aquel grupo de Policía Local y Protección Civil, bautizado como “equipo de animación”, que acudía con un vehículo municipal cantando el cumpleaños feliz por megafonía y con una réplica gigante de una tarta para felicitar los aniversarios a las familias recluídas en sus casas, también llegó hasta la residencia de Aldán. Se trataba de hacer pasar un rato distinto a los residentes y a las personas cuidadoras “que por uns intres evadíanse da dura situación”, dice Coya que, por contra, reconoce que en este centro vivieron una de las situaciones “máis dramáticas” cuando se les comunica que no tenían material para la limpieza e higiene básica de los residentes.

Tanto Policía como Protección Civil vaciaron sus pequeños almacenes de mascarillas, guantes, pantallas y todo lo que podía servir para que “puidesen facer una mínima atención aos avós/as”. Durante días, hasta que la situación estuvo normalizada, “nos sacou o sono e producíanos impotencia. Aquí foi onde o binomio Alcalde Pazos e o Dr. Villoch fixeron unha xestión mestra. Durante horas estiveron facendo chamadas e xestións coas autoridades sanitarias, coa Subdelegación e mesmo, tirando de terceiras persoas, con membros do Exército e do goberno central para que interviran a residencia e así poder parar o foco de contaxio que había. Tanta insistencia, perseveranza e xestión deron os seus froitos e o Exercito procedeu a desinfección da residencia e a xestión desta foi intervida pola Xunta.

Recuerda con emoción las citas de las ocho de la tarde cuando se concentraban con los sanitarios para después recorrer el casco urbano y parroquias “mirando a xente emocionada nos balcóns aplaudindo o paso dos nosos coches da Policía Local, Guardia Civil, ambulancias… todo isto facía poñer os pelos de punt. Servía para coller folgos. Os veciños e veciñas esperaban esa hora do día para unirse, para verse, para saudarse, para aplaudir e compartir os medos e as emocións, era un momento moi especial polo consideramos que debíamos estender “as sirenas da esperanza”, intentando pasar polo maior número de lugares posible”.

Illar ao persoal

Coya asegura que eran tiempos en que el “inimigo acechaba e aparecería en calquera momento, e así foi que unha tarde recibimos a comunicación de que unha persoa coa que coincidimos na Xefatura de la Policía Local era positivo, polo que aínda que custaba asumilo, o que tocaba é actuar e illar ao persoal que ese día estábamos de servizo. En menos dunha hora tiñamos os relevos do persoal feitos e unha empresa especializada encargouse de desinfectar as dependencias e vehículos para que o servizo seguise funcionando. Sentimos nese momento unha tensión descoñecida e difícil de xestionar pois os/as que tivemos que illarnos fixémolo coas nosas familias, co que a situación era máis complexa cando hai nenos/as polo medio”.

En su caso recuerda que la familia afrontó la situación con mucha entereza, con unidade encomiable, entendiendo que “o noso sitio estaba na rúa”, aunque con miedo. Algunos sufrieron hasta en tres ocasiones confinameintos por contactos con personas positivas en la prestación de servicios.

Cesáreo Coya espera que esta experiencia del COVID 19 sirva para que el sistema en general y la administración en particular aprendiera de los errores, valorar lo hecho, pero también lo que no se hizo. Por eso que cree que hay modificdar la legislación en materia de Protección Civil y buscar otro modelo o fórmulas para que la administración en general sea más eficiente y eficaz: “Nestas situacións é onde se valora a calidade das persoas. Aplaudir o traballo inxente do persoal da Oficina de Voluntariado, do persoal de limpeza viaria, da operaria de Deportes, do servizo eléctrico, das persoas que doaron telas, material, máscaras; agradecer as persoas que confeccionaron as mascarillas, aos profes do IES Rodeira e de Monte Carrasco, que xa son parte da familia laranxa, e a tanta xente anónima que aportou material, pero sobre todo, que nos demostraron comprensión cando las cosas non saian ben”.

"Neno o xeneral deste exército son eu, e na guerra, o xeneral vai ao fronte das tropas"

Xosé Manuel Pazos

— Exalcalde fallecido de Cangas

Agradecimiento infinito

Cree que el agradecimiento debe ser infinito al persoal sanitario, de ambulancia, a Policía Local, Guardia Civil y a compañeros del Grupo de Emerxencias Municipal como también al enorme equipo que forman los/as voluntarios de Protección Civil “do que me sinto orgulloso de dirixir”. También extiende su reconocimiento a la labor de “3 concelleiras que día a día estiveron o pe do cañón repartindo material, lavando telas, levando mascarillas, alimentos e medicamentos…”, sin olvidar a los que considera dos pilares de la gestión de esta crisis en Cangas. Por un lado, e alcalde Pazos, que a pesar de los duros momentos “que estaba a pasar pola súa enfermidade, non faltaba ningún día a reunión do gabinete de crise no Concello. Un día pola mañán no seu despacho dándolle novidades díxenlle que marchara para a casa e que calquera cousa o chamaba; quedou mirando para min e por debaixo da mascarilla advertinlle ese sorriso característico del e soltoume “ neno, o xeneral deste exército son eu, e na guerra, o xeneral vai ao fronte das tropas”. Por otro lado, el doctor y jefe de servicio del Centro de Salud de Cangas, Benigno Villoch: “Foi a persoa que nos peores momentos daba forzas para seguir, que sempre miraba a luz ao final do túnel, que sempre era positivo. Pero posiblemente o que máis agradezo é a cercania que mostrou co persoal de Protección Civil e coas nosas familias cando nos contaxiamos”.

Suscríbete para seguir leyendo