“Fóra das distancias olímpicas, é case imposible vivir só do piragüismo”

Naceu un 15 de xullo de 1985 no Grove e sempre tivo claro que o piragüismo ía ser a súa gran paixón. Esa paixón levouno a acadar, na súa longa carreira, 41 medallas en probas internacionais, fundamentalmente, Maratón, aínda que tamén acadou algunha en probas como o C-1 5.000 e o maratón curto. Xa van alá máis de 17 anos desde que acadou a súa primeria medalla, no 2007 na cidade húngara de Gyor, pero o grovense segue adestrándose coa ilusión dun debutante para seguir batendo rexistros.

–Como se afronta unha nova tempada despois de telo gañado todo?

–É difícil, no só por ter acadado todo o do ano pasado, senón porque resulta moi complicado atopar motivación. Levo moitos anos a este nivel e acabo de ser pai por segunda vez e cada vez custa máis compaxinar o traballo, a familia, os adestramentos. Temos a sorte no grupo de adestramento de contar con Luis Padín, que sempre é capaz de buscarnos a motivación. Sempre nos pon unha serie de obxectivos para ter algo polo que entrenar, para ter algo polo que superarse. A verdade é que temos un auténtico baluarte nese grupo (formado por Campos, Diego Romero, Tania Álvarez e a sub-23 Marta Mourelos), con Luis Padín que nos anima a continuar coa nosa paixón.

–Cales serían as metas que se marca para a tempada actual?

–Desde hai anos sempre temos como obxectivo prioritario o Europeo e o Mundial, aínda que somos conscientes da dificultade porque enfrente hai rivais que tamén entrenan para iso. Unha vez que se acada un ouro, a xente pensa que, se non o volves conseguir, que sabe a pouco, pero o importante é estar aí e poder rascar algo.

–Volverémolo a ver entón no máis alto dun podio internacional?

–Vouno tentar. Nós sempre traballamos con esa ambición, sempre nos marcamos un obxectivo ambicioso para estar motivado e adestramospara gañar, despois será a competición a que dictamine. Hai que ter en conta que os rivais teñen todo igual que nós e teñen obxectivos, polo que temos que adestrar mellor que eles.

"Luis Padín é o que nos marca os obxectivos e nos motiva aos que formamos o grupo de adestramento que temos no Grove”

–Unha pena que co currículo que vostede ten non participase nunhas olimpiadas.

–Si, pero tenteino e non saiu. Fun con Diego na modalidade de C-2 500 e estivemos moi preto de acadalo sacrificando algún ano de maratón por ser mellores na pista. Chegárase a falar de que ían converter en olímpica a distancia de 5.000, pero non chegou a ser. Foi unha pena, pero despois de París, a única distancia que vai quedar para a canoa é o 500, unha distancia que no se adapta ás miñas condicións.

–Sempre foron as distancias maís longas as que se lle deron mellor.

–Son condicións distintas. A maratón e ao maratón curto teñen vido a probar moita xente, algúns con medallas olímpicas, pero as dificultades desta proba pasáronlles factura porque as súas condicións son máis de pista. Un exemplo foi este ano no maratón curto, que son pouco máis de tres kilómetros, onde viñeron dous moldavos que destacan na pista e non puideron con nós, e iso que é unha distancia relativamente curta.

–Pese a non ser olímpico, recibiche Premio “Leyenda” de todo o piragüismo español.

–Cando recoñecen a túa traxectoria é de agradecer, sobre todo cando todo o sistema está orientado cara as Olimpiadas, non só en cuestións de recoñecemento social, senón tamén económico, coas institucións e a maior parte das empresas privadas apoiando esas modalidades. Afortunadamente sempre topas respaldo a pesar de non ser olímpico, como as axudas que presta a Deputación ou empresas que te respaldan. Tamén recibín recoñecemento da Xunta, co premio a mellor deportista galego de 2018, un premio que fora adicado a modalidades non olímpicas, e son Medalla de Bronce da Real Orde do Mérito Deportivo do CSD e concdéronme hai uns días o Laurel Olímpico.

–Traballa como Policía Nacional, foi duro compaxinar entrenamentos e traballo?

–É complicado, pero si é certo que desde a Policía Nacional dan moitas facilidades para poder acudir ás regatas e adestrar. Se non fose Policía Nacional non podería seguir remando e obter estos resultados, porque sería imposible adestrar a este nivel,.

–É difícil vivir do piragüismo en comparación co que ocorre noutros deportes?

–Para os que non somos de distancias olímpicas, é prácticamente imposible. Tes que ter un traballo que che garantice ingresos para sacar adiante os adestramentos e que che permita ter tempo suficiente para adicarlle ao deporte, que iso tampouco é sinxelo, por iso estou tan agradecido ás facilidades que atopei para poder facelo sendo Policía Nacional.

Suscríbete para seguir leyendo