Os EEUU aceptaron o plan do Foreign Office para despois do salazarismo. Portugal colaborara fielmente cos aliados, empresténdolles as súas illas atlánticas na guerra. En pago, deixaron entrar o Portufascista na OTAN. O plan consistía nunha república colonialista cun partido socialista tipo alemán occidental e unha democracia cristiá trasalazariasta fabricada no círculo do "Expresso" por Mário Sá Carneiro.
Nas eleccións trucadas salazaristas destacou un brillante xurista a quen subvencionaban Champolimaud e Cordo Boulhosa, o máis rico dos galegos de Portugal. Augusto Assía, nas súas crónicas, desfacíase en eloxios do novo astro político que non era outro ca Mário Soares, e quen acaba de finar. O partido comunista quedaba excluído xa que non asumira o eurocomunismo, seguía a Suslov e alentaba a loita armada das colonias, da Aral Luar. Todo iría perfectamente xa que se contaba mesmo co Opus Dei, que tiña vastas relacións tecidas desde Galicia a partir da Estila que frecuentara Marcelo Caetano.
Pero o golpe de 25 de abril de 1974 esborrallou esta maqueta. Non só non se prohibiu o PCP senón que Álvaro Cunhal se converteu en figura pública central, á que se uniron militares patriotas e limpos do tipo do xeneral Vasco Gonçalves. O urxente para os EE UU e Inglaterra foi, daquela, frear as ocupacións de latifundios e reprivatizar a banca, os seguros e os grandes servizos públicos nacionalizados, así como abolir a Constitución socialista e o Consello da Revolução.
Para iso os neodemócratas do PSD e CDS foron moi uteis, pero nada se podería facer para acabar co Portugal socialista que estaba a nacer sen o PS guiado pola man astuta e cínica de Mário Soares, quen daquela gañou ben o salario que lle pagaran os plutócratas portugueses.
Esto que digo é tan certo como o é que Mário Soares foi o único presidente e o único político portugués que sabía o que é Galicia e o demostraba unha e outra vez. Lia "A Trabe de Ouro" e mandaba grazas ao recibir os números, ás veces a través do Sottomaior Cardia. Mesmo estivo a piques de cair ao río cando veu inaugurar o pequeno ferry de Salvaterra. Fixolle a Fraga Iribarne a semana da cultura galega de Lisboa, memorábel. Púxolle ao presidente da Xunta un escadrón de honor da GNR con belos cabalos Alte Real. Reuniuse en Valença con algúns escritores galegos e falou e escribiu sobre Galicia e Portugal con moito xeito. Asi era Mário Soares. Ao seu enterro non acudiu o presidente da Xunta e na Academia Galega non se izou a bandeira a media aste.
