Porrigalia
Francisco Javier Rodríguez Mayo / O Porriño
Lonxe de constituir unha afrenta comparable á interpretación do himno de Pascual Veiga no Pazo do Hórreo coa guitarra flamenca, Porrigalia non é tampouco a desidia respecto dos símbolos de noso. Trátase da premisa que percorre o mundo, como unha praga bíblica, de ligar rendibilidade a calquera cousa. No concello da Louriña partillan disto, e se é encomiable o pulo que recibe o deporte, a cultura enténdenna como sospeitosa e subversiva. Non é así.
O futuro pensado como unha franquicia comercial é dunha pobreza desoladora e albiscar espírito e poesía somentes ao amparo da misa, é rexeitar o mesmo mundo. As persoas fórmanse cultivando corpo e mente e non debemos excluír un ou outra segundo a nosa escolla política. Todos sairemos gañando se nos regalamos ciclos de conferencias, música clásica (non só Panorama), reeditamos libros sobre O Porriño (Recuerdos porriñeses de Leandro Diz, ocórreseme, proxecto que Barros non rematou).....Na Casa da Cultura hai xente de valía pra aconsellar se o alcalde require opinión.
Todo isto nunha vila que ocupa o noveno lugar na lista do PIB galego e que para algunhas cousas funciona como a aldea de Astérix.
- Adiós a los toldos: Ikea lanza el nuevo invento para tener sombra en casa durante todo el año
- El ave que se «come» a la velutina
- «Para salir de Menduíña hay que recorrer media provincia»
- El vigués que lucha contra el reloj del cáncer: «Voy a hacer un último intento por tratar de salvar la vida a mi mujer»
- La lancha de recreo 'Faneca Brava' se hunde de madrugada en Ons
- Jóvenes de otras comunidades se lanzan a la compra de aldeas ‘ganga’ en Galicia
- El barrio más joven se hace mayor: de páramo a una «miniciudad»
- Las bodas de plata de Míchel Salgado y Malula Sanz: algunos de los invitados ya están en Vigo