Romance da Noiteboa

Para finalizar el año vamos a reproducir un poema del genial artista Manuel Torres, publicado en su libro “Do Meu Cartafol”, un poema dedicado a la Nochebuena de 1954. Dice así:

“Erase unha noite, una noite de Nadal, si Nadal non se chamaba xa logo se ia chamar. Unha noite calma y fría, cos luceiros a brilar, somas mestas asexando tras dos muros de casal. Polas ruas encostadas dous bultos veñen e van, un é pequeno e gordeiro ¡o outro mais outo e lanzal. O mais pequeño é a Virxe que preto do parto está, ¡o mais outo era Xosé, seu compañeiro leal. Os dous xuntos polas rúas andiveron a petar nas portas da noite fría a pousada a demandar. Non atoparon pousada nin lume pra se quentar e nunha corte do gando tiveron que apousentar. Na corte había unha mula ¡un boi solo a depenar os mollos de palla seca que sobraran do xantar. Táboas vellas, tellas vellas, tearañas polo van, homilde corte para o gando, mais homilde para un cristián. A Virxe no chan estrado eo Xosé ao seu par deitaron seus corpos cansos, cansos de tanto lidar. Aquel quensio da corte ¡Que gusto lles debe dar! Fora da corte a xiada tolle todo canto hai. Pasou non sei canto tempo (unhos minutos, cecais) nas tebras mormes da corte fixose gran craridá A leda Virxe María acababa de ser nai.”

Pues con este apropiado romance de nuestro artista despedimos el año, que de verdad no fue nada bueno que digamos. Lo malo que el que nos viene es bisiesto, y estos siempre tienen un riesgo. Esperamos y deseamos que se porte bien y nos haga la vida, sino feliz, feliz, al menos tranquila. Pero al menos nos quedara la esperanza. A todos Feliz Año Nuevo.

Suscríbete para seguir leyendo