Insumisión

Unha vez máis, coma se dun clásico se tratase, preséntase ao debate dos deberes escolares pero este ano condimentados coa campaña dunha confederación de pais que pide o boicot e a insumisión ás tarefas escolares durante o mes de novembro, suscitando unha gran controversia no seo da comunidade educativa, que se fai extensible a toda a sociedade e que coincide, ademais, con outras campañas publicitarias que dalgún xeito cuestionan o labor do profesorado e atenta contra a liberdade de cátedra e o principio pedagóxico e organizativo dos centros educativos.

Manifesto o meu rechazo ante estas propostas que incitan á insumisión e ao boicot atentando contra a actividade do profesorado e a súa autoridade profesional e académica.

A comunicación no centro educativo entre o profesorado e as familias resulta fundamental para resolver estas controversias dende o diálogo co titor ou co equipo directivo ou dende os órganos de participación educativa como é o Consello Escolar. As propostas de boicot e insumisión non encaixan na boa dinámica educativa lanzando unha mensaxe demoledora sobre a relación profesor-alumno que socava a autoridade do docente, atenta contra a boa convivencia escolar e en última instancia, contra o rendemento académico do alumno.

Sí, por isto e por outros motivos este ano teño un cabreo especial.

Non podo entender que o máximo representante ,a nivel nacional, dunha asociación de pais pense e menos aínda se atreva a promover unha campana que di "O meu fillo non leva deberes por unha decisión familiar". E digo eu cando vai ao médico dille "O meu fillo non toma a medicación por decisión familiar" e o domingo no fútbol espétalle ao adestrador "O meu fillo xoga de dianteiro pero hoxe e porteiro por decisión familiar". Sigo pensando e sorrío para dentro a cara que se lle pode quedar á garda civil cando con toda rotundidade lle diga: "Non pode multar ao meu fillo por ir sin carnet xa que o fai por unha decisión familiar".

Vamos, de coña.

Outra das frases para enmarcar é "Na escola falta unha asignatura: o tempo libre", pois pode ser, pero o que está claro é que a que os docentes botamos en falta é outra "participación real e efectiva dos pais". Ninguén dubida de que escola e familia deben traballar de forma conxunta, pero parece que a maioría das veces en vez de centrar esforzos o que fan e camiñar en líneas paralelas que non conducen a ningures.

A participación real e colaborativa da familia é unha asignatura pendente nos centros educativos. Familia e escola teñen que traballar ao unísono, pero o certo é que non sempre os pais o entenden deste xeito e acaban colocándose "en frente a" en lugar de "ao lado" e moitas veces os camiños de colaboración que escollen en vez de aunar na mesma dirección e sentido fano en sentido contrario.

É recomendable que os pais coñezan ao profesor dos seus fillos e que traten de ter unha relación normal e cordial; é preciso rematar coa tensión que a día de hoxe se xerou nos centros educativos do noso país no que respecta á relación dos pais cos profesores dos seus fillos. Non é entendible o clima de tensión que moitas veces se está a xerar, debe asumirse que a aula é cousa do docente e deber ser o lugar onde realice o seu traballo sen nengún tipo de presión nin coacción.

Moitas veces os docentes preguntámonos por qué estes mesmos proxenitores que se están a inmiscuir no noso traballo non o fan no doutros profesionais, ninguén se imaxina a un papá ou mamá dicíndolle ao médico cómo debe anestesiar, ónde debe aplicar o bisturí, ónde suturar, que receitar...... e iso é aplicable aos distintos profesionais que ao longo do tempo traballan cos seus fillos. Aínda que quizáis teña unha explicación grazas á teoría, baseada en feitos científicos, que conclúe que "neste país todo o mundo entende de fútbol e de educación."

Atopámonos con pais que descalifican tanto o labor dos docentes ,en lugar de esixir respeto pola súa figura, coma o centro educativo no que estudian os seus fillos; esta postura non é fácil de entender a non ser por ese coñecemento que temos de que moitos pais consideran a aula coma un simple "aparcadoiro de rapaces" sen outra responsabilidade que sexa a de formalos e educalos.

Rematar citando un proverbio africano que di "Para educar a un neno fai falla toda a tribu".