Membro dunha familia que coñeceu os psiquiátricos, Robert Walser (1878-1956) naceu en Biel, no cantón de Berna no que se supón que é o espazo literario de O paseo, narración a todas luces peculiar, poética e dunha orixinalidade exquisita. En 1905 chegou a Berlín, de onde volvería a pé en 1913. Catro anos despois publicou este relato, un dos máis emblemáticos dunha obra narrativa admirada por Kafka, Thomas Mann ou Benjamin, pero que tardaría en ser coñecida por un público amplo.
Cunha prosa primorosa e manierista, sen argumento preciso nin intriga, conta o libro os pasos do escritor que abandona o seu cuarto para facer unha longa andaina por unha cidade e pola natureza próxima. Con tal motivo vai rexistrando as súas impresións con humor, inocencia, de xeito vivaz, con alegría e distancia. O narrador é practicamente o único personaxe e ao seu redor transcorre a vida con escenas insignificantes, fragmentada, e el da conta das súas impresións, positivas para a xente común e nada eloxiosa para os detentadores do poder nin para certos avances da civilización (empregados de banca, funcionarios, empresarios calvinistas embrutecedores do espírito, coches ruidosos…). Ao se introducir no bosque, este protagonista ensimesmado respira gozoso. Como no Ulises, o tempo concéntrase nun día; e a metáfora do camiño como espello da vida está contada con perspectivas anovadoras, oscilando o relato entre a melancolía e o entusiasmo.
Robert Walser é hoxe un escritor en lingua alemá de culto en Suíza, malia non ter unha obra moi extensa e pasar os últimos vinte anos de vida nun centro psiquiátrico, alleo á creación literaria.
