Faro de Vigo

Faro de Vigo

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

mARTIÑO rIERA rODRÍGUEZ | Ganador del XVIII Concurso ‘Dillo a quen maltrata’

“Xiana podría ser cualquier niña o niño que sufra violencia machista”

“Si aún hay niños con comportamientos machistas, tenemos que mirarnos dentro y preguntarnos si estamos haciendo todo lo que podemos”

Reunión del jurado del concurso epistolar de Lalín.

La decimoctava edición del concurso literario Dillo a quen maltrata, que el Concello de Lalín convoca cada año por el 25-N, ya tiene premiados: Martiño Riera Rodríguez, de Xaxán (Lalín), es el ganador y se lleva una tablet valorada en 229 euros por su carta titulada Refuxio nos libros. En segundo lugar quedó Amaia Barrena García, de Bilbao, con su escrito Miedo en femenino, que recibirá una tablet valorada en 169 euros. Completa la terna Paula Martínez Busto, de Fontao (Vila de Cruces), con Un ramiño de violetas, un tercer puesto dotado con un lector de libros tinta electrónica valorado en 109 euros. Además, a los tres se les entregarán diplomas acreditativos.

Organizado a través de la Oficina de Igualdad, este concurso epistolar nació con la finalidad de promover la reflexión sobre la problemática de la violencia de género en sus diferentes manifestaciones. El jurado estuvo presidido por la concejala de Política Social, Paz Pérez, e integrado por los ediles Avelino Souto (Xuventude) y Alba Forno (PSOE), los agentes de Igualdad, la asesora jurídica del CIM y una técnica del gabinete de prensa. En la convocatoria de 2021 se recibieron 93 trabajos originales procedentes de hasta 59 localidades diferentes, tanto dentro del ámbito autonómico (Vilagarcía, Valga, Caldas de Reis, O Porriño, Ames, A Coruña, Sarria, A Lourenzá o Verín, entre otras), como del resto de España (Barcelona, Málaga, Murcia, Salamanca, Soria, Jaén, Logroño, Valladolid, Sevilla...) e incluso del extranjero, fundamentalmente de América Latina (Argentina, Chile, Colombia, Perú, Panamá, Cuba o Costa Rica), a excepción de dos participantes de Leuven (Bélgica).

Actos en Vila de Cruces

Por otra parte, el Concello de Vila de Cruces también presentó su programación para la señalada fecha, con actividades de concienciación que se llevarán a cabo en el Auditorio Municipal Xosé Casal. La lectura de la declaración institucional a cargo de Mª Xosé Queizán tendrá lugar a las 17:30 horas, para continuar con la sesión para toda la familia Contos en Lila, realizada por Cris de Caldas. Estos actos se complementarán con la entrega en todos los centros de enseñanza de unas bolsas impresas con la frase ganadora del año pasado: Querido medo: despídome de ti, non contes máis comigo. Jugando con su colocación, el lema forma el número 016 de atención a mujer.


Martiño Riera Rodríguez es el ganador del XVIII Concurso literario Dillo a quen maltrata. El galardonado, vecino de la parroquia lalinense de Xaxán, ejerce como maestro de educación infantil e, inclinado por su pasión hacia la escritura, colabora como columnista de opinión en esta misma edición de FARO DE VIGO.

Martiño Riera Rodríguez

–¿Qué le motivó a participar en esta edición del concurso?

–Ya participé también en otras ocasiones, y lo hago porque es un tema que me preocupa. Yo pienso que se está haciendo mucho, pero que aún tenemos que llamar más la atención. Hacer más ruido para conseguir que desde arriba nos escuchen y que, sobre todo en el ámbito de la educación, a veces menos es más. Es decir, menos contenido en otras materias puede resultar en más tiempo para educar en conciencia de género a los más jóvenes.

–¿Se puede decir que lo hizo a modo reivindicativo?

–Efectivamente. Siempre he pensado que cuando hay un problema social debemos pararnos y pensar qué podemos hacer nosotros para ayudar. Es cierto que hay cosas que no podemos controlar, pero hay muchas otras que sí. Si estamos hablando de violencia, y hay una estadística que dice que todavía hay niños con comportamientos machistas, creo que tenemos que mirarnos dentro y preguntarnos si estamos haciendo todo lo que podemos.

–¿Cómo surgió la figura de Xiana, la protagonista de su carta?

–Xiana podría ser cualquier niña o niño que sufra de manera directa o indirecta la violencia machista. En mi trabajo he estado en contacto con casos de este tipo, y si bien nunca me atreví a hablar de esto con ellos, siempre me pregunté qué pasaba por su cabeza cuando presenciaban esas situaciones.

–¿Considera, por el contenido de su carta, literatura como una vía de escape en estos casos?

–Totalmente. Los niños siempre tienen vías de escape, las necesitan. Ellos tienen esa capacidad de empatía e imaginación que les facilita escapar a través de la lectura. Pero hay muchas otras alternativas, algunos necesitan dibujar, otros se centran en el deporte.

–¿Le gustaría seguir escribiendo de manera profesional?

–No lo descarto, me apasiona la lectura, por lo que en el futuro podría ser un camino a seguir.

CARTA GANADORA


Refuxio nos libros Son variados os motivos para achegarse á lectura, para ver nesas historias, unha forma de aventura. Hai quen sempre ve nos libros un xeito de se achegar a outras vidas, a outros mundos, a outras formas de mirar. Hai tamén quen ve nun libro un lugar onde escapar, deses medos, desas sombras, que non deixan de amolar. Xiana é unha desas nenas que se decidiu a ler para escapar dun abismo que non podía comprender. Nese abismo sempre estaba a silueta da súa nai, ese ollar sempre tan triste, ese insulto de seu pai. Mais non eran eses berros o que a Xiana máis fería, nin o son das labazadas que a súa mamá recibía. O peor era a tristura que a súa nai lle transmitía, o peor era o silencio que as súas bágoas percorrían. Bágoas de ollos apagados que miraban sen mirar, bágoas que nela deixaban un baleiro singular. Era sempre neses días, cando a dor todo o envolvía, cando Xiana se axudaba do poder da fantasía: libros cheos de aventuras, lugares aos que viaxar, escapar dun pesadelo atrevéndose a soñar. A máis fermosa das viaxes, fíxoa xunto a un rapaciño, que un día visitou a Terra, co nome do Principiño. Xunto a el pronto aprendeu, a contemplar o solpor, para esquecer, nun instante, todo a pena, toda a dor. Visitou aquel planeta, onde un home presumía, de ser dono das estrelas, cando nada posuía. E unha serpe lle ensinou que a soidade só se cura, rodeándose de xente, que te trate con dozura. Por iso chegado o día, no que a mamá conseguiu, escapar daquel inferno, escapar do que sufriu; Xiana deu grazas aos libros, por axudala a manter, a esperanza en que algún día, outro mundo había ver.


Compartir el artículo

stats