Vázquez Pintor rememora a súa nenez con "A Terra do Medio"

Xosé Vázquez Pintor (Melide, 1946) presentou onte no Museo Municipal de Lalín a súa última obra, "A Terra do Medio". O libro é en realidade unha biografía do autor na que se recollen as súas impresións durante os anos da nenez e da adolescencia na zona, "pois cando case e marchei a Cangas, produciuse a ruptura coa miña tribo", tal e como explicaba. Como era inevitable ao presentar tal título, Vázquez Pintor aclarou que o auténtico centro de Galicia se atopa na aldea de Nugallás, en Antas de Ulla, onde diversos literatos promoverán un "encontro máxico" na primavera do ano que vén.

Mentres, o lector poderá ir descubrindo os primeiros anos de Pintor nos concellos de Melide –onde naceu e viviu ata os catro anos, para volver aos nove e continuar estudos– Lalín, Rodeiro, Santiso, Toques e Agolada, onde ten familia paterna e onde desenvolve un papel moi activo na recuperación do seu patrimonio. Ademais, tanto na portada como na contraportada do libro aparecen as igrexas de Merlín e a de Carmoega.

O autor de outras obras como "Os vellos oficios" ou "Para dicir abril" asegura que neste "A Terra do Medio" evitou facer mención doutros concellos tamén vinculados á súa experiencia vital, como Silleda e Vila de Cruces, "que xa tén o seu propio autor", referíndose a Xosé Neira Vilas.

O volume presentouse recentemente na segunda Feira do Libro de Melide e forma parte da colección "Viaxes Literarias" que edita A Nosa Terra e que, nun inicio, só se ía poder consultar en internet. Finalmente, a viaxe no tempo de Pintor tomou forma en 70 páxinas nas que volve primar o interese do autor por recuperar o léxico da xente de a pé, "ese que nin sequera está no dicionario", afirma. É por iso polo que tamén incorpora cancións populares, como a referida ás mozas de Rodeiro, ou personaxes que na nenez de Pintor marcarían a súa aprendizaxe, "como a chamada vella de Goiás, que curaba coas mans e á que se acudía cando a ciencia fallaba", ou o compoñedor de Soutolongo, a quen irremediablemente coñecían todos os nenos da zona por arranxar ósos rotos tras unha caída de bicicleta.