"A liña entre a ignorancia e a tranquilidade, entre vivir e morrer, é moi fina", sentencia Jesús Barros. Él reconoce que el lunes tuvo la calma necesaria para saber cómo actuar, aunque también reconoce que no sabe cuánto de inconsciencia hay en lo que hizo. Este ha sido su primer naufragio en una vida vivida prácticamente en el mar. "Case non o podía crer, como me podía estar pasando aquilo. Era o día temido, no que o barco se vai ao fondo. Creo que máis que un susto foi un disgusto", añadía más tranquilo después del suceso. Eso sí, "non me quero imaxinar a situación se fose de noite ou no inverno" y no duda en mandar un recado a los responsables de las normas de salvamento. "Había que poñelos nunha piscina cun deses pantalóns de auga a ver se eran capaces de sacalos ou de nadar", asegura.

A pesar de todo su experiencia es la demostración de lo importante que es saber nadar. Es algo que parece que cae de cajón, pero son muchos los marineros que tras décadas enfretándose día a día al mar todavía no saben nadar. "Se lle pasa a alguén que non sabe nadar e que só sabe manterse a flote á espera de que veñan a buscalo igual non o contaba, sobre todo tendo en conta cales eran as condicións do mar", aseguraba ayer el patrón y tripulante del "Alicates".