As dereitas en Galicia fan coro co BNG para choraren por Anova, que perdeu a torgueira nacional e está sendo deglutida por Podemos e por IU. A dereita de Galicia, facéndolle a onda ao BNG, persegue ou acurra cada día a X.M. Beiras, que é a voz válida e comunmente aceite como directora do nacionalismo galego dos nosos días.
Velaí as intervencións, impecábeis até a xeometría, de Alexandra Fernández e as verbas de M.A. Fernán-Vello, deputado de Anova, e de esquerda independentista, pola provincia de Lugo. Cando alguén se dirixa a Fernán-Vello, o poeta que vai En Maré e en confluencia leal, debería aseñoralo en italiano, como "miglior fabbro del parlar materno", atal que o Dante dixera de Arnaut Daniel. (Véxase a versión de Darío Xohán Cabana). Curros soubo repectar, tamén en italiano, a Añón.
Os nacionalistas citados, e outras e outros, van con todas as esquerdas federalistas en presencia ás eleccións, a fin de deconstruir o sistema da fame e da podremia que está vixente.
Despois de os politólogos da dereita en Galicia facérense os saudosos da pasada relevancia do BNG, viñeron os seus colegas de Madrid a esbagullarse con eles pola perda de identidade dunha IU estruchada pola aperta do urso Podemos. Moito temen (teñen razón) a ese rapaz que pasará á Historia a non ser que o envelenen a tempo.
As alianzas do rapaz son complexas, así as tanxíbeis coma as incorpóreas: Podemos con IU e Colau e Carmena e os alcaldes das cidades galegas, En Maré, os fillos valencianos do PSAN-p, o ex-preso político vasco en Barcelona, Cataluña mesma, todos están a redear unhas mallas e copos moi fecheiros que ameazan o poder da banca en España e os plans dos EEUU.
Os politólogos están amedoñados porque o están os que lles pagan. Hai quen ten morriña de Carrillo e do eurocomunismo. Eurasia, ao lonxe, intranquliza. Os capitalistas venezolanos compran e banquizan as nosas caixas de aforro e os chineses, as fábricas de conserva clásicas. En París non hai gasolina e a policía malla na mocedade en "blousson noir" (de novo) en canto un Valls paspán monologa o seu discurso vougo.
En realidade o "estado fallido" non está en Francia, (din os politólogos), senón en Venezuela. Hogano a elite (ou os que pensan que son a elite dirixente de Galicia) anda levada do demo polo triunfo interno de Liceaga (ex-ERGA), o que seguramente vaia ocasionar a desaparición do PP sobre a face da Terra Nai. En realidade, Filgueira Valverde en 1936 tamén consideraba traidores os galeguistas que, con Castelao, se sumaron á Frente Popular. Ou sexa: en forma de farsa.
