Faro de Vigo informaba días atrás de que posiblemente o Tribunal de Luxemburgo xa tombou nunha sentenza que aínda fará pública o 17 de decembro, a Decisión da Comisión Europea sobre o Tax Lease, declarando ilegal o sistema español de axudas ao sector naval.
Desde que a Comisión abriu en 2011 o procedemento de infracción que finalizou coa Decisión de 17/2013, a preocupación apropiouse dos estaleiros españois pola posible declaración de incompatibilidade coas directivas comunitarias do que popularmente coñecemos como "Axudas ao naval". Galicia, Comunidade Autónoma con salarios inferiores á media española, conserva industria naval pois esta non permite a robotización e automatización de sectores en cuxas cadeas de montaxe repítense manipulacións reiterativas, tal como a automoción. Por iso en Galicia resistiu unha industria naval especializada en barcos de gran valor engadido tecnolóxico, tal como as embarcacións offshore de asistencia a xacementos petrolíferos nas augas territoriais norueguesas no Mar do Norte. Por esa mesma razón, multinacionais de orixe galega acudiron case en masa á participación como investidores en estruturas de tax lease para a axuda ao sector naval.
Esa preocupación tornouse en asombro o 12 de xullo de 2013 na coñecida rolda de prensa do Comisario da Competencia, o europatriota Sr. Almunia, cando afirmou que a Comisión consideraba as axudas aos investidores ilegais e impoñería a obrigación da súa recuperación ao Reino de España.
Días antes, a poderosa Asociación Norueguesa de Armadores colgara na súa páxina web unha carta aberta ao comisario Sr Almunia, na que se le "Para concluír, a NSA quixese subliñar que a industria naval depende absolutamente de investimentos a longo prazo dos armadores. Para que ditas investimentos prodúzanse é absolutamente necesario un marco legal predicible e estable". A nota que reproduzo (1) demostra que nos primeiros días de xullo de 2013, os armadores aínda eran os destinatarios da obrigación de devolver as axudas percibidas.
O 17 de Xullo asinouse a Decisión onde os armadores foron borrados do texto. Na seguinte foto (2) copio o documento de Word con "control de cambios", que contén a redacción anterior da Decisión e é sumamente esclarecedor.
Obsérvese como modificaron o texto da Decisión nesa semana de principios de xullo. "Deleted" significa borrar ou suprimir. E dentro do bocadillo está o suxeito da oración borrado ou suprimido: "Shipping Company". Acertaron: significa Armador en inglés.
A conclusión tras sete anos de investigación, de que as axudas son ilegais, que deben ser devoltas, e que esa obriga concirne aos armadores, cámbiase na última semana e determínase que son os investidores españois, precisamente quen posibilitou a renovación da frota norueguesa (iso si, con barcos construídos en España), os que deben devolver unhas axudas trasladadas aos armadores, materializadas en barcos offshore con bandeira norueguesa.
Con franqueza: isto nunca foi un asunto xurídico. É un asunto político, que afecta as miserias e infamias da Unión Europea: como un lobby empresarial do norte, unha moderna e poderosa Liga Hanseática dun país que non pertence á Unión, impón os seus intereses sobre un estado soberano membro, pero periférico e do sur. Un estado no que, supostamente, campan alegremente os seus divertidos e trasnoitadores contribuíntes, os zánganos da laboriosa colmea europea.
Preguntado o Sr. Colombani, xefe de comunicación do Sr Almunia, por que ese cambio de última hora, declarou: "En todo caso, ao canalizarse a devolución das axudas a través dos Estados, calquera resolución que implicase a un país que non é membro da UE provocaría un conflito de competencias", e engadiu que no cambio de última hora "tamén influíu a intención de simplificar as devolucións". Efectivamente: o simple para o Sr. Colombani foi emplumar ao Reino de España.
Produce asombro esa conduta despregada por un feixe de zombis tarados, xuristas mutantes, altos funcionarios da Comisión de Competencia, tan afastada da verdade e da boa fe. Agora que o dano está feito, que os estaleiros están clinicamente mortos, mantidos con vida como vexetais conectados con sangue e soro artificial a máquinas, agora o Tribunal Xeral da Unión declarará ilegal a Decisión. Quen repoñerá agora ao noso tecido produtivo dos danos irreversibles causados? Cando como aquí, uns altos funcionarios, retorcen o dereito cunha tecla de computador, inflixindo dano, dor e ruína económica, entón só queda a terra queimada: a rabia, a aversión aos tributos e o desafecto a Europa.
Cando isto sucede, a reacción lexítima do avogado que subscribe contra a Decisión non é estritamente xurídica nin recursiva. Cando isto sucede a reacción lexítima e é levar flores ás tombas de Sebastián Copón, Bartolo Cagafuego, Íñigo de Balboa, Alatriste e os demais mártires de "La Taberna del Turco", quen por moi pouco fracasaron no seu empeño de pinchar unha pica en Flandes. Si: Mágoa de Rocroi...
* Economista. Auditor. Avogado acreditado no Tribunal de Xustiza de Luxemburgo
