Qué terá o poder?

Hai quen se empeña en que os cidadáns manteñamos a idea de que a clase política segue a ser iso: unha clase. Cando os homes e mulleres de hoxendía continúan coas súas vidas e problemas, un grupo de persoas gasta as súas horas preocupado polo tamaño convencido de que si importa.

Que terá o poder? Ese poder que nunca se oculta porque parece que só alcanza o seu clímax cando se exhibe; ese poder tan ben adornado de maxestade caprichosa e magnanimidade cruel.

Quizais os poderosos de hoxe non se bañen en leite de burra como facía Cleopatra, nin tampouco ordenen torturas para divertirse como os emperadores romanos, nin sequera necesiten humillar aos seus súbditos como os monarcas de antano, pero si, hoxe como onte, o poderoso parece sentir un desexo irrefreable de converterse nun invasor, ou o que é o mesmo, nun ditador.

É sintomático comprobar como o grupo que os cidadáns elixen para o goberno remata sempre por apoderarse de decisións que, en definitiva, debían ser nosas e rematan por condicionar esas outras poucas decisións que aínda cremos nosas.

Os atributos do verdadeiro poder foron e serán sempre a humildade e a austeridade. E se non que llo pregunten ao Crucificado. Porque se non é así a democracia non deixará nunca de ser a arte de elixirse uns ditadores cada catro anos.