Chévere, a compañía irreverente do teatro galego que figura entre as pioneiras que comezou a modernizalo en dramaturxias e posta en escena e a comezar a levar por fóra de Galicia a arte feita aquí, cumpre 35 anos. E que mellor autoagasallo que levantar o pano para representar unha das súas últimas obras: “As fillas bravas de Momán”. O convite é esta fin de semana en Vigo, na sala Ártika, hoxe e sábado, para representar “As fillas bravas e o mito de Casandra” o domingo.

Estas actuacións encádranse no denominado “O desembarco Chévere”, unha festa polos 35 anos de vida dunha compañía que ata decembro celebrará o seu aniversario con actuacións, presentación de libros e mostras.

Chévere ten previsto publicar en novembro unha autobiografía do seu percurso dende 1987 ata agora, así como unha novela gráfica sobre a historia da Sala Nasa, local emblemático da cultura en Compostela e unhas das salas alternativas máis destacadas do Estado a finais dos anos 90 e principios de século e que por persecución política e desaveniencias co alcalde Conde Roa no 2011 decidiron pechar.

Lonxe de supór un declive para a compañía, Chévere seguiu crecendo e convencendo mesmo logrando o Premio Nacional de Teatro no ano 2014. Hoxe en día xira por diferentes comunidades autónomas e mesmo ofrece espectáculos en galego fóra dos límites xeográficos de noso.

Tamén en novembro, polo 20 aniversario do Prestige porán en escena N.E.V.E.R.M.OR.E. con programa didáctico no Auditorio de Galicia e o 19 de novembro no Auditorio de Vimianzo.

En decembro, a peza “Curva España” volta a viaxar fóra. Do 7 ao 18 de decembro poderá verse no Teatro Lliure de Barcelona; e aquí en Galicia poderá verse noTeatro Rosalía de Castro da Coruña o 29 de Nadal.

Especial tamén será a representación de N.E.V.E.R.M.OR.E.o 28 de decembro no mesmo palco polo 20 aniversario da morte de MAN, o alemán de Camelle, que finara a consecuencia do fuel do Prestige.

Respecto das obras que chegan esta fin de semana a Vigo, Chévere lembra que empezou a xirar coa peza destas tres mulleres bravas galegas no ano 2014. “Son tres mulleres que tocan e cantan o que lles peta como antes fixeron a súa nai e a nai da súa nai porque todas son fillas do vento, mulleres de andar a pé do toxo, orgullosas de vir de tras da silveira, cantoras dunha estirpe de voces furtivas que berran entre raposos”, sinala a compañía.