Tito Porto, un querido amigo de todos pola súa afabilidade e pola súa actitude tan vitalista, era unha persoa boa, "no bo sentido da palabra boa". Estaba cheo de ilusións e posuía unha grande creatividade. A súa mente era moza; pero, ao seu corpo empezáronlle a pesar os seus 97 anos e comezou a perder folgos e a sentirse canso. El presentía que a morte estaba preto, el mesmo o recoñecía e poñíase moi triste; porque el quería ser un neno. El sempre foi alegre e inquedo coma un meniño. Tíñalle tanto aprecio e respecto á infancia que sentía pesar por non ter tido un neto. El gozaba cos nenos e os nenos gozaban con el, no meu colexio tivemos a sorte de poder desfrutar do Tito neno entre nenos, xogando a compoñer versos e esculpir soños como un canto á vida, el que tivo unha vida plena e gozou do agarimo dos seus, súa amada esposa Olga e os seus queridos fillos e tivo o cariño e o respecto de todos cantos o coñecían. Sentiremos a súa ausencia os seus amigos da Mesa das Verbas e os seus compañeiros da partida diaria no Liceo Casino, institución tan querida e lembrada.

Agora recuperará a súa leda infancia e estará na compaña dos seus amados e venerados pais e dos seus queridos irmáns.

No alén, Tito seguirá a amar á súa querida Vilagarcía, cos Campos Elíseos onde naceu, os seus xogos e falcatruadas de nenos na súa praza de España, agora volverá a escoitar a campá desta súa igrexa parroquial, onde afondou a súa fe e a súa faceta de boa persoa. E teralle medo ás tronadas e aos ratos do faiado da súa casa e tratará de enganar unha vez máis ás súas irmás, que tanto o mimaban como o irmán pequeno.

E seguirá a compor os versos máis alegres e nostálxicos. Botaremos de menos a súa presencia na Mesa das Verbas, das que era o decano e nas que tanto desfrutou, salvo moi raras excepcións non faltou nunca aos recitais mensuais, que vimos celebrando desde xaneiro de 2011, neste próximo, o sábado que vén renderémoslle outro homenaxe, como o que lle ofrecimos cando cumpriu os seus 95 anos.

Tito, segue a xogar cos anxiños, compoñendo versos, pintando e esculpindo soños cheos de esperanza, volve a ser neno, para sempre neno e vela por todos nós, ti que xa estás na alegre e eterna casa do Pai, descansa en paz querido e inesquecible amigo, co teu sorriso sempre permanecerás nos nosos corazóns.

*Xermán Torres, A Mesa das Verbas

O funeral é hoxe ás 11 horas na igrexa de Santa Baia de Arealonga. Logo será o enterro no cemiterio xeral de Vilagacía.