Ana María Villaverde y su marido, Enrique Barreiro, perdieron aquella noche unos remolques que utilizaban como bar en las fiestas de los pueblos. No era su medio de vida, pero sí una forma de lograr unos ingresos extra en verano. No consiguieron ayuda alguna, ya que necesitaban presentar factura de todo lo perdido. "Non tiñamos porque os compramos de segunda man, igual que a cafetera, o lavavaixelas ou o frigorífico que levaban dentro", explica. Aunque cursaban el alta como autónomos cada vez que les salía una fiesta a la que acudir, "nós non somos unha empresa". "A asesoría explicounos o das facturas pero cando xa nos dixo que ademáis tiñamos que contratar a un perito, xa desistimos. Meu home, cuns compañeiros e amigos, foi reconstruindo todo o que puido dos remolques e o resto do material tivemos que compralo nós".

Y es que en su caso la nave en la que guardaban los remolques no ardió. El fuego pasó por encima. "Nós fumos ata alí ás 4 de mañán e vimos todo ben. Foi xa sobre as 8 cando un veciño nos díxo que saía moito humo da nave. E alá fumos". Abrieron con precaución las puertas y lo primero que Ana María vio fue las ruedas de los remolques. "Pensei que si estaban enteiras todo estaba en orde". Las altas temperaturas, sin embargo, hicieron que todo se fuera derritiendo hasta convertirse en una amalgama de chapa, pintura y plástico. "Non recibimos nin un céntimo, pero sí que sentimos a solidaridade e apoio da xente. Aquí as asociacións fixeron moitas actividades para recadar cartos, e a nós chámaronnos para que puxesemos o bar. Axudáronnos dándonos traballo no momento que máis o necesitábamos", concluye.

El propietario de la nave, en la que pagaban un alquiler por guardar sus remolques, sí pudo recuperar parte de las pérdidas, al disponer de un seguro que corrió con parte del coste de su reconstrucción