...Xunto ao peirao, a bordo dunha lancha, un mariñeiro cortaba carnada sobre unha caixa de madeira. Viámolo através dunha destas redes circulares que penduraba, pola proa, de oito guias e unha ostaga desde o mastro. Un dos viaxeiros que viñan connosco a tomar o barco de Cangas díxonos que era un mediomundo, aparello que polo xeral non chega a dous metros de diámetro. Como a rede que tiñamos á vista era tan ancha coma longo era o barco, pen-samos que debía ser un arco de xurelo que é o máis grande de todos os aparellos desta clase. Toros de peixe, sós ou mesturados con area e as veces con aceite de oliva, facían de encarnadura. O xurelo é unhas das especies que máis se pescan na Ria de Vigo: no ano 1928 vendéronse na lonxa dese porto máis de tres millóns de quilos. Fixemos a travesía da Ria practicamente sós no departamento de primeira clase, cos billetes verdes do vapor ben amarrados para que non os levase o vento. As peixeiras que ían noutro departamento do barco empezaron a sair segundo chegabamos a Cangas. No extremo máis oriental da vila sobranceaba un gran edificio branco con moitas xanelas. Era unha das corenta fábricas de conservas da Ria de Vigo.

Así que o vapor iniciou a manobra de atracada, as peixeiras comezaron a abrirse paso e ocupaban practicamente toda a borda coas suas figuras rexas e fortes. Así que o barco ficou amarrado, saltaron sobre a escaleira do peirao que subían axilmente pisando sobre a capa de verduxo cos pés descalzos. Todas elas levaban cargas impresionantes pero nen esbaraban nen lles caía nada. Sobre o peirao observamos os boureles dunha longuísima rede a secar e unha patela de ollomol que unha pescantina facía por poñer na cabeza. Era evidente que o peso resultáballe de máis para facelo sen axuda. Un mariñeiro e outra muller botáronlle unha man e así que a patela ficou ben axeitada sobre a testa, botou a camiñar con paso rápido... Levar o peixe a Cangas é como levar carbón a Newcastle, pero algunhas destas mulleres veñen desde Vigo cos cestos cheos.

Nas casas dos pescadores os balcóns teñen un uso doméstico, mentres que no baixo gárdanse as embarcacións, negras e azuis".