Unha alegoría da vida mesma

En calquera proxecto creativo a solidez é unha das características que nos fai pensar que o que temos diante é realmente un produto de valor. Xa temos dito nesta columna nalgunha ocasión que o caixón de xastre, sen orde, sen criterio sen, en definitiva, unha poética presente palpable, perceptible, pode levar a identificar pequeñas raiolas de talento moi mal canalizado e dende logo non alicerzadas. É por iso que gustamos de percibir un construto sólido, levado adiante por un plan previo. Esas pautas son as correctas para facilitar a creación cun verniz de rigor sempre preciso en calquera circunstancia. E se a a isto lle engadimos sensibilidade e capacidade para a escrita poética, o resultado xa é circular, prístino. E non dicimos que acadar todo isto sexa sinxelo. Non é unha ecuación.

A timidez das copas ten algo de todo isto. É unha primeira entrega a de Ruth Oliveira que non parece tal. Hai táboas, hai traballo previo perceptible nos seus versos. Esa poesía da contemplación da vida, da natureza e a existencia. Ese compendio de telurismo e existencialismo envolve ao lector/a na evocación de moitos dos sentimentos e procesos de observación que nos pode tocar a nós mesmos nun momento dado da nosa vida.

Coidamos que A timidez… é unha alegoría da vida mesma. A visión das fírgoas que dan luz e vida convivindo tamén coa escuridade é metáfora perfecta do sentir vital, do proceso intuitivo que nos leva a percibir a existencia cotiá a través dunha manchea de matices. Non podemos obviar que esta visión non está exenta de certo escapismo. Abstracción por todo aquilo que nos é dado mais non é desexado.

Ao ler o poemario percíbese madurez. O escapismo non ten que ser sinónimo de covardía, irresponsabilidade. Moi pola contra, a lectura destes versos axúdanos a reflexionar e escoller. A sermos máis completos/as.Así pois, lectura recomendada. Debemos recuncar sempre na boa poesía.

OLIVEIRA, Ruth. "A timidez das copas", Laiovento, Santiago, 2021, PVP. 10€