Síguenos en redes sociales:

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

Xela Arias

O maio das letras

Remata maio e iso significa despedir o mes das letras. Este ano, o 17 de maio tivo un cariz especial. En primeiro lugar, pola súa protagonista, Xela Arias, autora cunha poética fresca e poliédrica, coa capacidade de conquistar distintos tipos de público, especialmente o público mozo. Mais creo que tamén porque empezamos a albiscar esa luz ao final da cova escura da pandemia.

Estes meses foron unha festa arredor da palabra e da poesía de Xela. Estábamos desexando celebrar e celebramos. Menos sorte correu Ricardo Carvalho Calero. A súa celebración, no pasado ano, quedou entebrecida polas circunstancias.

A celebración das Letras Galegas foi unha proposta de Francisco Fernández del Riego, Manuel Gómez Román e Xesús Ferro Couselo. Tivo lugar o 20 de marzo de 1963, coincidindo co centenario da publicación de Cantares Gallegos, de Rosalía de Castro. A poeta foi a galardoada nesa estrea da efeméride. Houbo que agardar 24 anos para que fose escollida outra muller: Francisca Herrera, a quen se lle dedicaron as letras no ano 1987.

This browser does not support the video element.

Un paseo con Rosalía de CastroCARLA PESQUEIRA

De cincuenta e oito figuras homenaxeadas no Día das Letras Galegas, tan só cinco son mulleres. Ás xa mencionadas falta engadir a María Mariño (2007) e María Victoria Moreno (2018). A escolla do Día das Letras sempre é controvertida e os debates que se crean arredor das figuras elixidas provocan debates e críticas, algunhas máis furibundas ca outras. O que é evidente é que a balanza está desequilibrada e que, ata hai ben pouco, as letras galegas quixeron escribilas en masculino.

Esa tendencia está empezando a mudar, cuestión que semella relacionada coa incorporación ao Pleno da Real Academia Galega de mulleres coma Ana Romaní, Luz Pozo ou Marilar Aleixandre, que ingresaron entre os anos 2017 e 2019. De feito, a día de hoxe, os cargos da Comisión Executiva da RAG ocúpanos tres mulleres e dous homes, feito que vai máis alá do simbólico e do que eu fago unha lectura positiva. Mais queda aínda moito camiño por andar. A diferenza de número entre as mulleres e homes escritores que integran o Pleno da RAG segue sendo un abismo.

O artigo 7 dos Estatutos da RAG recollen que a figura escollida para ser homenaxeada no Día das Letras Galegas ten que cumprir algúns requisitos: ser autora dunha obra relevante en galego e persoa de calidade cultural e humana que mereza propoñerse como exemplo á sociedade galega de hoxe. E quizais o máis cuestionado: deben pasar dez anos entre a súa morte e a designación para ese día. Debería mudar a celebración do Día das Letras, como tanto se ten demandado? Pode ser. Á fin e ao cabo, todo é mellorable. Debería de festexarse a literatura dun autor ou autora viva? Seguramente. Mais talvez a pregunta non sexa esa. Porque o noso sistema literario é endogámico e ten os vicios e roles propios dunha familia pequena. E porque os premios e recoñecementos son moi cobizados, teñan dotación económica ou non. Tanto que, en demasiadas ocasións, voan coitelos. Como se non estivésemos preparados para os éxitos das outras. Considero que esa é a gran materia pendente.

Para min foi unha grande alegría que Xela Arias fose a autora homenaxeada no Día das Letras Galegas. Mais tamén son das que defende que a crítica por sistema, a crítica destrutiva, non aporta nada máis que ruído. Son partidaria de mudar laios por traballo. Partidaria de construír e celebrar. E a poesía de Xela ben merece ser festexada (e lida), alén do 17 de maio.

Esta es una noticia premium. Si eres suscriptor pincha aquí.

Si quieres continuar leyendo hazte suscriptor desde aquí y descubre nuestras tarifas.