“Os cantos de taberna son unha parte fundamental da nosa cultura”

–Que reflexión fas sobre que TVG dedique un programa aos cantos de taberna?

–Penso que é marabilloso. Unha débeda saldada. Os cantos de taberna son unha parte fundamental da nosa cultura, da nosa tradición… e grazas a programas coma este, achégase esa tradición a públicos que, pode que doutro xeito, non chegasen a coñecelos.

–Te sorprendeu que te chamaran para exercer de madriña e xurado no programa?

–Pois o certo é que si. Pero fíxome moitísima ilusión: veño de familia de cantareiras, medrei coa música tradicional… e pode que sexa unha parte de min que non sempre se coñece polo que me fai especial ilusión.

–Como viviches a gravación?

–Pois foi ben bonita. Para empezar, a equipa tratoume coma unha raíña, vaia iso por diante. Logo, compartir coa miña querida Noelia Rey sempre é un pracer porque é unha rapaza incrible e, ademais, unha das mellores comunicadoras que temos no país. E para rematar, e non menos importante: o xurado. Que luxo compartir mesa con Sheila Patricia e con Alfredo Dourado; un dos mellores agasallos que puiden ter.

–Que representa a música tradicional galega na túa vida?

–Como vos dicía, medrei con ela. Son neta de Josefa de Bastavales: muller empodeirada, cantareira e pandeireteira. Que viaxou polo mundo adiante da man da súa vella pandeireta acompañando a músicos recoñecidos internacionalmente como Manu Chao ou Xurxo Souto. Iso marca, e moito. Medrei a carón da lareira, cantando ao son da súa pandeireta. Aínda que logo profesionalmente tirase por outros camiños, esa tradición vai no meu ADN.

A voz feminina da orquestra Panorama participa hoxe en ‘Traes unha cantiga?’ (TVG, 22.00 horas)

–Tes cantado nas tabernas?

–Ben seguro! Nas tabernas, nas foliadas, nas cacharelas, no patín do hórreo e onde fixera falta. Sempre me gustou cantar, e sempre estiven rodeada de cantareiras e cantareiros que, con calquera escusa, arrancabamos a cantar.

–Algún aspecto do programa sorprendeute especialmente?

–Gustoume especialmente ver a mestura xeracional: mozos e mozas gozando dos cantos de taberna con pais e nais, avós e avoas… penso que é algo ben fermoso que conseguiron no programa. Vencellar tradición e novas xeracións non sempre é doado.

–Que cres que a audiencia da TVG pode atopar neste programa que non atopará noutros?

–Un programa que os transportará a momentos fermosos da súa vida: momentos de xuntanza con amigos e familia, cantando cantos que todos e todas coñecemos. Ademais, en formato “karaoke”, para que ninguén teña escusa e poida cantar ben forte.

–Foi difícil a labor de facer de xurado.

–Moi difícil porque o nivel das agrupacións era altísimo. Trouxéronnos cantos de taberna moi coñecidos, moi diferentes entre eles, e tamén con enfoques que distaban moito uns doutros. Polo que o xurado suamos a gota gorda para poñernos de acordo. Xa vos digo que houbo tensión ante a decisión final, eh! Pero con Sheila e con Alfredo, foi unha gozada.

–Cunha importante traxectoria como cantante en diferentes orquestras galegas pensas que o fenómeno das verbenas pode ter conexión co mundo do canto de taberna?

–Por suposto. Moitas das agrupacións que hoxe en día vemos nas nosas verbenas, naceron nas tabernas: grupos de amigos que se xuntaban para botar unhas repichocas e que, pouco a pouco, se foron “profesionalizando” ata que acabaron dedicándose a iso. O que si me gustaría, que penso que se perdeu un chisco, é que volvesen ás verbenas máis cantos tradicionais. Lembro que antes tiñamos sempre un ou dous “popurris galegos” cos clásicos que todos e todas coñecemos. Pois, que esa tradición non se perda!

–Que pode aportar “Traes unha cantiga?” á música tradicional galega, e a música en xeral?

–Pode ser unha plataforma de visibilización importantísima, un vehículo para chegar a outros públicos, e tamén unha garantía de que a música tradicional galega soe en cada recuncho de Galicia, os mércores pola noite, agardemos que por moitos anos.