Poño isto en primeiro termo porque consideroo o feito mais importante das elecións en Galicia: o derrubamento a niveis extraparlamentarios do Bloque, que non é a única niste país, mal que lles pese, e que xa se vía vir. Resulta incomprensibel que aqueles que se consideran o cerne e os mais xenuinos representantes diste pobo estragado e en desfeita, até a punto de erixirse en NÓS, sexan os que peor entendan a mentalidade do mesmo, e aos feitos me remito. Pese a non ser eu nacionalista, aínda que iso non me impedíu prestarlle o voto mais de unha vez, non me parecería boa a desaparición de iste grupo político, a non ser para afundirse con outras forzas que teñen a mesma inquedanza ideolóxica pero millor praxe e visión política, pois, a fin de contas, o que compre son os fins e non os instrumentos pra acadalos. Penso que iste varapau pode ser positivo se lles sirve pra romper, de unha vez por todas, con ise sectarismo afincado no seu ADN mental dende as súas orixens, e que fai que agora se atopen ao mesmo nivel de confianza cidadán que fai 40 anos. O pior é que foi unha oportunidade perdida, na que eles poderían aportar non menos de 2 diputados no grupo parlamentario de En Marea, ademáis de potencialo, que puxeron en dúbida e como disculpa de cara ás súas bases pra non entrar na coalición. No pecado a penitencia.

Paso ahora a expresarme en español, pues como bilingüe que soy hablo en gallego a quién así me habla y en el primero a todos los demás, en el que me siento menos limitado de vocabulario, por mis carencias, pero nada que ver con la diglosia.

Entrando en materia, veamos que ocurre en el transmutado PSOE, que no suele defraudar en su contradictorio quehacer del dicho al hecho. En cuestión de días Sánchez ha pasado de un enfrentamiento a cara de perro rotweiler con Rajoy, con mordida incluida, a empezar a extender la alfombra en las primeras declaraciones postelectorales, y, por si no llegase, los 'barones y baronesa' ya le han advertido de que no se puede gobernar a cualquier precio, lo que se entendería si quisieran decir que 'rien de rien' con el PP, pero, quiá, se trata de nada que hacer con Podemos. Es decir, que un PSOE que se dice socialdemócrata de derecho no puede pactar con un Podemos que es socialdemócrata de hecho. Cousas veredes, que decía don V. Risco, creo. ¿Para cuando estos señores, que abandonaron toda veleidad socialista desde su capitulación en 1978 ante los sociolistos González & Guerra y CÍA., pasarán a llamarse Partido Español? Cómo a estas alturas alguien puede tener dudas de que lo de Socialista y Obrero es un sofisma más grande que el de la Stma. Trinidad, un reclamo para ilusos amaestrados.

En cuanto a Ciudadanos, lo esperado: un estribo para montar el caballo del PP sin tapujos -aunque se agradece su labor de zapa de votos pepe- ros-, con un Rivera pico-de-oro que aún no ha despertado del tortazo, y que en Galicia, con una campaña de vergüenza ajena, casi triplica los resultados del Bloque. ¡Galicia caníbal!

Y del PP, para mí, lo mejor la foto de familia del impermeable Baltar en el día de reflexión, aunque me pareció ver en medio un ectoplasma en forma de mujer. No sé...