"De soños e pombas" los poemas de Antonio García Teijeiro para amenizar la cuarentena. // Carla Pesqueira
Un soño que voa: o vento.
V
Yo voy soñando caminos
de la tarde...
e síntome un viaxeiro
entre chopos e palabras
entre voces e sendeiros
entre olmos e aciñeiras
entre aromas e poemas
entre rochas e silveiras
e caminante incansable
comigo levo un arado
para deixar entre os regos
moitos versos de Machado.
Un soño sonoro: o mar.
VI
Soño en branco
Soño en negro
Se abro un ollo
non o cerro.
Non os abro
Teño medo
Chove moito
Chora o ceo
Hai tormentas
e luceiros
que se perden
entre os regos
Soño en branco
Soño en negro
se abro un ollo
non o cerro.
Un soño contado: conto.
VII
Do revés
falan as pombas
Do dereiro,
os reiseñores,
pero falen
o que falen
falan con verbas
de cores
Un soño soñado: paz.
VIII
Que brancas as verbas
as daquela pomba
que vive na neve
que dorme nas ondas!
Que verbas marelas
deixoume un outono
a pomba do millo
perdidas no sono!
Que verdes, que verdes
da pomba esas verbas
deitadas con meco
no medio das herbas!
E que ben que soan
molladas nas cores
as verbas das pombas
palabras de flores!
