Faro de Vigo

Faro de Vigo

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

Xosé Ramón Pena

Donald Imperator

Octavio Augusto, Tiberio, Marco Aurelio, Diocleciano....; James Monroe, Grover Cleveland, Franklin Delano Roosvelt, Bill Clinton, George Bush... Desde logo, coido ben que moi poucos -ou ningún- de entre os lectores ha de botar ás mans á cabeza na hora de establecermos concomitancias: ao cabo, e tal e como os foi definir no seu día o filósofo e politólogo francés Raymond Aron, os Estados Unidos de América constitúen ao certo unha “república imperial”: isto é, un territorio onde caben todo o mellor e todo o peor do mundo capitalista no que habitamos. Unha potencia mundial, doutra parte, que viviu -e acaso aínda vive- teimando nunha, por veces delirante, obsesión lexitimadora. En fin, coñecida resulta asemade esoutra teimosía dos césares de Roma en aparentaren maneiras divinas e/ou en instauraren mesmo un culto público cara a si mesmos. Así as cousas, devén, daquela, a presidencia de Donald Trump unha mostra, ou aviso, de semellante proceso? “No hay mal que por bien no venga” , que sentenciara o caudillo de España “por la gracia de Dios” cando aquilo de Carrero Blanco. Ou -con toda certeza, moitísimo mellor en formato clásico- “malum quidem nullun esse sine aliquo bono”, que resolveu Plinio o vello na súa “Historia Natural.” Pois ben; vén ser o caso de que a, desgrazada, crise da Covid-19 veu resolver de vez as nosas dúbidas ou, polo menos, unha parte delas, respecto de determinados pormenores que afectan a vida e obras do (aínda) actual inquilino da Casa Branca.

Non me caben incertezas respecto de que, a estas alturas, todos Vdes. teñan ampla información arredor de que cousa é/deixa de ser o REGN-COV2, ese cóctel de anticorpos antivirais, desenvolvido pola compañía Regeneron -actualmente en fase de avaliación por parte das autoridades médicas- e que, segundo el mesmo foi explicar urbi et orbi, devén responsable da rapidísima recuperación do primeiro mandatario norteamericano, quen non só está a facer propaganda, día si e día tamén, do (oxalá que tal sexa!) exitoso fármaco senón que, nun alarde de altruísmo solidario, promete a súa gratuíta extensión para tutti quanti. Do mesmo xeito, coido que han de ter asemade os lectores cumprida noticia verbo doutras querenzas e apegos de Mr. Trump tales como a hidroxicliroquina ou aínda o hipoclorito de sodio -é dicir, a lixivia, no noso roman paladino- pulverizado, ou incluso inxectado, sobre o propio corpo.

Agora ben; sabido é igualmente que o emprego de determinadas substancias non está exento, así e todo, de causar algúns efectos colaterais máis ou menos molestos, máis ou menos abraiantes. Xa que logo, e como veñen de confirmar os 007 ao servizo deste moi venerable rotativo, velaí que, por fin, poidamos anotar con moi sólida base que a senlleira mestura de colorido que D. Donald loce sobre a cabeza -talmente como no retrouso daquela simpática cantiga dos Culture Club: “karma, karma, karma, chamaleon (...) Loving would be easy if your colours were like my dreams/Red, gold and green, red, gold and green”- procede xustamente de aí. Yonky consumado de variados remedios, o (aínda) todopoderoso presidente dos (aínda) todopoderosos Usa -humano que é, malia todos os acenos de superheroe- vén de resultar vítima, ao cabo, desa precisa epifanía de excesos. Neste caso, e como, en efecto, puideron comprobar os nosos axentes secretos, semellante arcodavella foi producido polas inxeccións -sic- de colonia que Mr. Trump se vén chutando de forma diaria. E preguntarán Vdes., dilixentes: “colonia?; de cal marca?”

A solución foi doada. Descartada, por xemplo, “Varón Dandy” –“de dandys e de mariquitas nada de nada”, Trump dixit- tan só restaba, daquela, esoutra realmente digna dun destino imperial: “César Imperator” que, moi oportunamente, o presidente estadounidense (re)bautizou como “Donald Imperator”, tan só ao alcance de wap´s como Deus manda.

Iso si; falta aínda por ver cal será a reacción de D. Donald cando alguén lle vaia explicar que, en realidade, “César/Donald Imperator” vén resultar unha colonia made in Spain: España, un país que, coma el e mais os seus discípulos coñecen ben, limita ao norte con Bolivia e ao sur coa República Arxentina e mais o Paraguai.

Compartir el artículo

stats