Os partidos socialdemócratas da Terra escindíronse. Uns chamáronse "comunistas" sen deixar de ser socialistas e outros "socialistas" deixando de o ser. Fundáronse a Internacional Comunista e a Idem Socialista, con esta confusión. O Capital prohibiulles aos socialistas calquera trato cos comunistas baixo amenaza de morte física ou social.
Imos aos casos. Salvador Allende, socialista, pactou cos comunistas e outras forzas de esquerda a Unidade Popular. Ela tivo éxito e esperanzas de un éxito maior en Chile e en Latinoamérica. Salvador Allende foi inmolado na Casa de la Moneda, Olof Palme, socialista, sendo primeiro ministro de Suecia tivo bos tratos con movementos de liberación nacional que a CIA combatía a ferro e lume. Palme foi asasinado cando facía vida ordinaria no centro de Stockholm. Moitos anos antes destas mortes físicas e públicas de socialistas de esquerda, fora a degradación da memoria do doutor Negrín. O catedrático e político ocasional presidiu o consello de ministros republicano durante a guerra civil española. Mantivo os pactos do Frente Popular e favoreceu todas as forzas que se unisen disciplinadamente contra o feixismo. O seu lema era a unión tal e coma lla tiña explicado ao mundo Dimitrov.
Non mataron a Juan Negrín, pero si emporcallaron a súa memoria, principalmente os transfugas recrutados polos EE UU; desprezándoo como axente de Stalin. Todos os socialistas que intenten a unidade con forzas políticas á súa esquerda están chamados ao fracaso e condenados a morte real ou a morte simbólica.
Durante a segunda metade do século XX a SFIO (o PS francés) negouse a pactar os menores actos políticos co PCF, o mesmo que ocorreu en Italia. Mário Soares deconstruiu o proxecto da Revolución Portuguesa de xeito frío e eficaz. O Departamento de Estado manipulou a seu sabor o PSOE no exilio. Llopis éralle fiel aos USA, pero o seu republicanismo español non o facía idóneo para a Transición monárquica. E USA puxo no PSOE a Felipe González. Hoxe, o xove Pedro Sánchez segue apremido por ese Scylla e ese Caribdis que ameazaban os predecesores que tivo no seu partido. Sánchez está presionado a morte pola dereita do PSOE: Santa Compaña que encabezan Felipe González, Borrell, Alfonso Guerra e outras sombras de eméritos ben alimentados polo grande capital nas súas cúpulas e cimborrios mellor edificados sobre a miseria dos homes e mulleres do mundo. Impídenlle a Sánchez, facer Frente Popular con quen se chama igual ca o Fundador, ca o Abó: Pablo Iglesias. Veleiquí as "personae" do drama.
