Al señor Rajoy sólo le interesan las chuches". Ben sei; ben sei que un bo número de Vdes. anda a tomar a cousa a broma, a facer grazas, chanzas e ocorrencias mil, improvisando rillotadas, argallando toda sorte de cachondeos e cuchufletas –permitan que o cronista acuda á moi demodé, e simpática, expresión de cando os tebeos aínda non deviran en cómics- e, en fin, maquinando puras e duras brincadeiras sobre a cuestión. Claro; claro é que lle consta, igualmente, a este modesto cronista que os que de tal xeito se conducen veñen resultar devotos siareiros dese club dedicado á máis alta filosofía transcendental, á física, metafísica e patafísica, presidido pola nova luminaria de Occidente e parte de España e prazas de soberanía adxuntas e que atende por Leire Pajín Iraola, secretaria de Estado, de Cooperación Internacional, de... en fin, secretaria, vaia.
E vale; de acordo tamén en que D. Mariano Rajoy Brey, no tocante a elocuencia e fluidez, se asemelle demasiadas veces a un Demóstenes sen domesticar e que, xa situados na historia da política patria, moi xustamente se puidese dispoñer, como ministro de calquera cousa, nun goberno presidido por García Prieto, Sagasta, Eduardo Dato.... que sei eu?, poñamos que o conde de Romanones. Agora ben; dicían/escribían en tempos aquilo de que "lo cortés no quita lo valiente", "al pan, pan y al vino, vino", "las cosas claras y el chocolate espeso" e non sei cantas carrozadas máis. Traducido: que, a pesar de confudir o xénero do vocábulo en cervantino castelán –xa saben os lectores: "los chuches" por "las chuches"-, D. Mariano non deixa de ter a súa razón: a subida do Iva para toda sorte de piruletas, lambonadas, "gusanitos", chicles, "filipinos"... lambetadas e larpeiradas varias pode resultar, alén dunha traxedia sen remedio nas portas de garderías e colexios, a pinga que derrame o vaso, a estocada final, o golpe definitivo que leve ao goberno presidido polo mago –mago torpe- ZP cara á desfeita final.
Contemplen, se tal non é, o que pode acontecer, sen ir máis lonxe, coa primeira familia deste país. Velaí, dunha parte, que sobe polas nubes o prezo dos chupa-chups, supetamente máis caros que un barril de cru Brent. Ao tempo, e procurando dar cumprido exemplo en tempos de crise, a Casa Real ve como a súa asignación se conxela sen remedio. Como cren Vdes. que van reaccionar Dna. Leonor e mais Dna. Sofía de Borbón y Ortiz cando os seus pais, e sobre todo os avós, lles comuniquen que, debido á nova conxuntura, terán que reducir drasticamente o consumo de lambetadas? Nin ordes do dentista, nin Ratoncito Pérez, nin farrapos de gaita: coñecida o inesgotable fondo de berros, pataletas e demais que atesoura a cativada, a cousa é como para botarse a tremer. E non digamos nada xa se os seus curmáns Felipe Juan, Victoria Federica, Juan Valentín, Pablo Nicolás... van e deciden organizar un coro de protesta! Ademais, tras deles, pode acudir o resto da nobreza –oficial e/ou laica-, coa princesa Belén (Esteban) e a infanta Andreíta á frente aguilloando ás masas desde as pantallas televisivas. Daquela, será caída do goberno, primeiro; pero a revolución, decontado... en fin, a ruína das institucións, a rotura en anacos de España! "O meu reino, o meu reino por un cabalo!", fíxolle dicir Shakespeare a Ricardo III no medio e medio do campo de batalla. "O meu goberno, o meu goberno por un chupa-chups!": que ande con coidado José Luis e entenda que se non se pode xogar coas cousas de comer, moito menos coas de chupar e gustar.
"De todo iso, os únicos que se verán libres serán, como sempre, os ricos" –retrucarán algúns-. "Por exemplo, o tal José Ignacio Goirigolzarri, o do BBV, pouco se ten que preocupar!" Pois non o coiden Vdes. A ver: a simple vista, 3 millóns de euros ao ano de pensión si que parece unha cantidade bonita, mesmo redonda. Pero se paran un momento e fan cálculos... vale que as viaxes a Benidorm sempre as poida facer nos autobuses do Inserso e que lle fagan descontos en museos e mais na matrícula de cursiños de punto e/ou cociña; porén, se o novo membro do club dos xubiletas ten unha boa colección de netos –ou de sobriños pequechos, a xulgar pola idade que vén de cumprir- apenas si que lles poderá regalar un chupa-chups a cada un deles. "A ver; ide lambendo por turnos, non sexades larpeiros nin avariciosos" "Un chupa-chups para lamber a medias! Moitas grazas tío Nacho! Que sorte, chaval!, como mola termos un tío rico na familia!
