Síguenos en redes sociales:

Contenido exclusivo para suscriptores digitales

libro

Admiración e intervención

Un poemario libérrimo

Rosalía Fernández Rial (Carballo, 1988) vén de editar Árbores no deserto, un poemario de admiración e de intervención. De admiración cara ás mulleres cuxo talento, tesón e esforzo logrou dobregar e superar a oposición acérrima dunha sociedade patriarcal que as negaba e que as trataba de ocultar ou anular. De intervención porque as súas composicións, apoiándose en textos de mulleres excepcionais, actualizan mensaxes liberadoras que nunca perderán vigor e vixencia, apesar da reacción de certas dereitas recalcitrantes que se opoñen á igualdade.

Sempre experimental, sempre vivaz, sempre sorpresiva, a obra da nosa autora destila unha ansia de expandir o caudal impetuoso da súa creatividade a partir de estruturas ou discursos foráneos ao texto literario propriamente dito. Este procedemento xa o aplicara con éxito no seu proxecto narrativo, moi atractivo e fresco, Bonus Track, mais aquí adquire unha dimensión crucial e unha intensidade inaudita. A partir de fragmentos que van de Sojourner Truth a Malala, a poeta extrae as palabras e as frases das autoras homenaxeadas recreándoas, reelaborándoas, espreméndoas (variacións por permutación) outorgándolle unha nova vida até confeccionar “un atlas de mulleres/tan salvaxes coma min”.

Especialmente afortunadas son as de Rosalía: “tamén ancoro raíces/no distrito de ningures”; Virginia Woolf: “O meu cabelo é un talo;/a boca, rosa./O raio bicoume.”; Clara Campoamor: “Considero que a cabeza/é a espada da muller./No corazón colocou/a súa balanza”. E estremecedora, á vez que moi reveladora, a de María Zambrano: “Cando meu pai me advertiu/que non podía ser nada,/erixín/un fogar onde nacer”. Sen esquecer a proposta “Kate Millett, Performance trans-crita”, onde a escritora nos propón ir a unha páxina de Youtube para tecer un diálogo entre as palabras da estadounidense e as recreacións da galega, que improvisa e declara: “o vento recolle/o que quedou de nós/este poema náufrago”. Libro, en fin, libérrimo e gozoso que convén degostar como unha afirmación.

FERNÁNDEZ RIAL, Rosalía, Árbores no deserto, Galaxia, Vigo, 2020,

PVP. 14,25

Esta es una noticia premium. Si eres suscriptor pincha aquí.

Si quieres continuar leyendo hazte suscriptor desde aquí y descubre nuestras tarifas.