Uno de los muchos reclamos naturales de Allariz brotó el pasado sábado 13 de mayo. Una año más —y ya van 13— floreció a orillas del río Arnoiaun espectáculo visual que hará las delicias de los amantes del arte floral: el Festival Internacional de Jardines de Allariz.
Al igual que en las anteriores, esta edición se alargará hasa el mes de octubre. Este año los asistentes podrán realizar un completo viaje sin salir de Allariz contemplando todos y cada uno de los espectaculares vergeles que participan en el concurso, que este año se ha bautizado como 'A volta ao mundo en once xardíns'.
El mundo a través del jardín (A Coruña en Barcelona).
Concello de Allariz
Neste xardín quérese poñer de manifesto a mestura cultural sen precedentes, onde os xardíns, ligados a tradicións e épocas, evolucionaron, uníronse e mesturaron da man da sociedade. Búscase mostrar esta unificación a través da arte do paseo e do goce, onde un pode inmiscirse en diversos xardíns de influencia en toda a historia; o xardín oriental, o xardín islámico, o xardín francés e a súa antítese, o xardín inglés.
O oriental, transmisor de paz e tranquilidade, onde todos os seus elementos, asimétricos e simples, como son as rocas e a vexetación, están en equilibrio e harmonía, sendo obxectos de contemplación e admiración.
O francés, baseado na simetría dos broderies, elementos de observación desde un “miradoiro”, onde o eixo central basea a perspectiva. Neles buscábase impoñer a orde á natureza.
O inglés, onde a chaira verde coas súas flores cambiantes fala da liberdade da natureza, onde os itinerarios non se sinalan, deixando espazo á sorpresa e ao descubrimento. Os elementos do mesmo buscan crear unha paisaxe pintoresca.
O islámico, onde a auga toma partida, acompañada de cerámicas e plantas aromáticas que espertan todos os sentidos, baseados na espiritualidade, logrando unha simbiose entre os recursos naturais, a paisaxe e o ser humano.
A queima del Fuji-Hakone-Izu (Madrid).
Concello de Allariz
Fuji-Hakone-Izu é unha das maiores reservas naturais de Xapón, nela atópase o monte Fuji, un dos volcáns máis impresionantes do país. Escóllese este lugar como inspiración debido ás súas distintas paisaxes. O xardín xaponés non se entende sen a arquitectura, polo que á hora de deseñalo decídese seguir a modulación do tatami como elemento xerador de espazos e a presenza dunha estrutura lixeira que recrea a varanda cos seus paneis translúcidos móbiles. Esta estrutura en forma de caixa escénica pretende ser o marco das distintas paisaxes que se queren capturar, funcionando como espazo articulador, lugar de contemplación e estancia. O percorrido comeza con todos os paneis móbiles pechados co fin de xerar un efecto sorpresa no visitante. Os distintos espazos evocan a tradición do xardín zen, o pavillón de té e os outros dúas distintas paisaxes xaponeses.
En busca del paisaje perdido (México/Santa Cruz de Tenerife).
Concello de Allariz
Desde que abrimos os ollos ao nacer, a vida é unha exploración continua que nunca deixa de sorprendernos; quizais sexa, precisamente, ese sentimento de sorpresa, aventura, intriga polo descoñecido o que impulsou á humanidade desde dar os seus primeiros pasos ata as grandes excursións emprendidas por navegantes de todo o mundo.
Esta curiosidade que xace no noso peito levounos ata os lugares máis recónditos do planeta e fóra del. Desde as afastadas terras orientais ata a interminable procura da cidade de “O Dourado” en América do Sur; desde as profundidades do océano ata a lúa, coa expedición de Neil Armstrong
abordo do Apolo 11.
Este xardín busca espertar ese espírito aventureiro que levamos dentro, incitando aos visitantes para explorar cada un dos seus recunchos, descubrindo a riqueza dos seus xardíns e, sobre todo, a riqueza cultural que entre todos construímos.
Jardín Tahara (Madrid e Italia).
Concello de Allariz
Tahara: substantivo feminino. Na tradición musulmá, significa pureza ou limpeza corporal e espiritual. Este xardín alude á purificación da alma, o encontro dun espazo de recollemento onde desfacerse das impurezas mediante a presenza do aroma proveniente das especies vexetais,do rumor da auga e da atmosfera xerada a partir da arquitectura. Todos estes son elementos propios do xardín hispanomusulmán.
Os arcos e as pérgolas expóñense como escenario de fondo á atmosfera de purificación xerada pola presenza de vexetación e auga.
O xardín busca o estímulo dos sentidos,en especial, o do oído, a través da alberca elevada; o olfacto, a través das plantas aromáticas; pero tamén o do tacto, facendo ao visitante partícipe do momento da plantación. Isto realízase mediante a introdución do xardín de guerrilla, co cal se convida ao visitante para formar parte no deseño do xardín.
Este tipo de xardín ten como fin transformar espazos urbanos abandonados en paisaxes efémeras. No noso xardín os propios usuarios interveñen mediante a plantación de bombas de sementes que son fornecidas á entrada del.
Exponse unha lámina de auga no centro do devandito eixo,atravesado por dúas acequias e partido por un zócalo que permite cruzar o espazo. A ambos os dous lados desta lámina déixase un espazo transitorio para os visitantes e plántanse dous cadros de plantación a cada lado.
Jardín informal (Colombia).
Concello de Allariz
Latinoamérica é unha rexión chea de diversidade e loitas. A súa historia, así como o seu contexto en tanto á economía mundial estivo enmarcado pola informalidade e o subdesenvolvemento. Este xardín é un eloxio a todas estas persoas que medraron e saíron adiante desde a informalidade. Un xardín que suscita a materialidade dos asentamentos informais (Metal, Madeira, Cachotería, Cor), onde a creatividade e o vernáculo se xuntan para dar vida á vivenda de millóns de persoas en toda Latinoamérica. A partir de grandes materas verticais representamos esta xeometría e arquitectura de montaña que tanto caracteriza as grandes metrópoles desta rexión.
Un espello de auga illa cada unha das materas, tal e como na realidade cada un destes barrios adoita estar illado do resto da cidade “Formal”.
O mundo en once aromas (Madrid).
Concello de Allariz
A memoria das viaxes polo mundo remóntase ás primeiras expedicións en busca de especias.
Estas aromáticas trasladáronse aos primeiros xardíns hortícolas, grazas aos cales era posible viaxar a través de diversos aromas.
O mundo en once aromas propón, precisamente, percorrer os xardíns pertencentes ás distintas localizacións xeográficas mediante un xogo de cheiros vinculados a cada unha delas.
O mundo divídese en once franxas con semellantes condicións climáticas, marcadas fundamentalmente pola súa latitude, que definen a orixe das especies seleccionadas. Estas franxas son tamén as que dan lugar ao proxecto, configurándose un percorrido a través delas.
En primeiro lugar, comézase o paseo cun mostrario de cada unha das once especies, representadas tamén cun tótem simbólico. Estas primeiras franxas, de maior tamaño, substitúense ao longo do percorrido por outras máis estreitas. A degustación individual dá paso á amálgama de aromas e sensacións que permiten novas conexións entre lugares do mundo. O camiño, formado por laxas circulares de formigón, é de dimensións reducidas para que sexa o propio rozamento, consecuencia do movemento, o que esperte os cheiros. Ao seu termo, existe a posibilidade de asomarse a todo o xardín grazas á presenza dun pequeno elemento miradoiro pétreo, desde o que contemplar a complexidade aromática e
cromática desta viaxe polo mundo.
Pangea un viaje histórico (Madrid, Italia y México).
Concello de Allariz
Pangea, unha viaxe histórica, parte do concepto de Pangea “toda a terra”, clave inspiracional do proxecto, masa continental que foi separándose ao longo de millóns de anos, e formando a nosa actual estrutura continental.
Pangea trasládase a Allariz partindo dunha estrutura central, en forma de pentágono, que se abre a cada un dos continentes e en cuxo centro se sitúa un teitado coa silueta de Pangea rexistrada nun círculo, achegando ao espectador a imaxe e mesmo convidándoo a tentar alcanzala e conectar esa orixe, no que Pangea supoñía a unión xeográfica do mundo.
Tendo en conta os continentes actualmente habitados e a clasificación clásica dos mesmos, atopámonos con: Europa, América, África, Oceanía, e Asia.
Pangea é un exercicio conceptual onde cada continente plasma trazos significativos que os fan recoñecibles aos espectadores:
Europa, con xeometrías marcadas e camiños en forma de cruz que representan os xardíns clásicos, montículos verdes como grandes montañas e buxo como planta común nestes xardíns.
América, cun tipi central das grandes praderías, rodeado por un carreiro que nos introduce no bosque canadense, ao redor pedra avermellada do deserto e monólitos dos grandes canóns.
Oceanía, onde un curso de auga rodea a illa australiana en cuxo centro un montículo de grava vermella representa o monte Uluru, símbolo dos aborígenes e plantas típicas como o eucaliptos ou o callistemon, alimento de fauna autóctona.
Asia, invoca aspectos como a relixión, a espiritualidade e as artes marciais. No seu centro, unha estrutura templo lixeira de madeira, lugar de meditación e introspección ao que se accede camiñando sobre bloques de pedra toscamente tallada, situada a distintas alturas e de distintos tamaños, calculados en función ao número Kua, baseado no Feng Shui como símbolo de orde e equilibrio entre corpo e mente.
A experiencia convida a realizar unha viaxe ao redor do mundo, realizando unha escala en cada un deles, tendo moi presente a súa orixe, que foi común nun inicio.
O libre percorrido por este xardín convida a descubrilo indo dun continente a outro, percorrendo todo o conxunto ou pasando pola plataforma central que representa a mencionada Pangea.
Plants of the world (Polonia).
Concello de Allariz
Actualmente, nos nosos xardíns e zonas verdes cultívanse plantas de varios países do mundo. Podería ocorrer que nin sequera sexamos conscientes da localización orixinal da vida para eles. A idea deste proxecto era dar a coñecer este tema: a orixe das plantas cultivadas nos nosos xardíns. Cada continente deste xardín está cuberto de plantas que son orixinarias dun determinado continente.
Sobrevoando o mundo. Aeroliña Allariz (Galicia).
Concello de Allariz
Lembras o tempo que pasamos illados nos fogares a raíz da Covid-19? Parece un mal soño do que xa nos queda unha vaga lembranza, pero si que supuxo unha gran pegada nas nosas vidas, un feito sen precedentes que rompeu todos os nosos plans. E sobre todo, que fixo que volvésemos con máis ganas que nunca “ao exterior”, a coñecer mundo, a percorrer todos os seus recunchos e descubrir lugares, culturas e paisaxes variadas. Coñecer outros lugares do mundo, as súas culturas, historia, natureza, paisaxes e xentes é unha gran forma de enriquecernos e ver máis aló das nosas costumes e crenzas. Viaxar é unha forma de romper coa nosa rutina, desconectar e abrir a nosa mente a novos horizontes.
O interese do ser humano por viaxar, facer turismo e explorar novos territorios non é nada novo. Os expertos do tema fixan os inicios do turismo no século XIX, pero fan referencia ao turismo tal e como o coñecemos hoxe en día. Sempre se viaxou, por conquista, emigración ou exploración. Todos e todas somos descendentes de africanos que saíron do seu territorio para buscar oportunidades, como tamén fixemos moito os galegos e as galegas por todo o mundo na procura de oportunidades. O auxe dos transportes na coñecida Revolución Industrial supuxo tamén un gran pulo para o turismo. O ferrocarril e, posteriormente o AVIÓN, fixeron que o ser humano puidera visitar lugares alonxados en menos tempo, algo impensable tempo atrás.
Este curso o I.E.S. de Allariz, co alumnado da materia Proxecto Competencial de 3º de ESO, e o CEIP Padre Feijoo deseñou un pequeno espazo no que podes percorrer o mundo a través dos 5 continentes. Seguir as pegadas dos e das turistas, das emigradas e emigrados, dos e das refuxiadas e refuxiados… Tras atravesar as portas do noso xardín tomarás asento na nosa aeroliña e poderás descubrir as grandes iconas do mundo en imaxes e da flora variada propia de cada continente. Unha experiencia sensorial que non te podes perder. Tes exactamente 120 días para vir ao Festival de Xardíns e descubrila.
Un tupido velo: el jardín árabe (Granada).
Concello de Allariz
Na cultura árabe, o pracer, a beleza e a sensualidade forman parte da vida privada, por iso este xardín eríxese como un gran cubo branco, descentrado da trama, apropiándose do espazo
exterior para entregalo ao mundo interior.
As súas paredes son tecidas, cortinas finas que separan o público do privado.
O acceso realízase en escorzo por unha pequena porta nunha das súas esquinas, como acontecía nas antigas fortalezas árabes, destacando así o factor sorpresa.
Ao entrar o aroma das plantas inunda o olfacto, un gran xardín porticado cobra protagonismo e o son da auga anuncia o descanso, igual que nos xardíns da Alhambra.
Se o terreo está árido fóra, no interior unha alfombra de grava branca dá a benvida ao visitante, invitándoo a gozar dun anaco de paraíso na terra, como conta a tradición islámica.
Xeometrías do Nilo (Madrid).
Concello de Allariz
Este xardín quere poder trasladar ao visitante aos xardíns do Antigo Exipto. Estes xardíns caracterizábanse por estar localizados en topografías planas, con límites pechados e con trazados e percorridos moi xeométricos, simétricos e rítmicos.
A parcela segue un mesmo eixo de simetría lonxitudinal e queda dividida en dúas zonas. Na primeira zona, marcada por dous grandes obeliscos, atopamos o xardín familiar. Este caracterízase por ser un xardín funcional no que os exipcios tiñan hortos familiares con plantas froiteiras, aromáticas e medicinais, todas elas buscando un uso funcional. Na entrada podemos ver a reinterpretación de dous estanques simétricos en “T”. Estes eran moi comúns entre os xardíns residenciais das clases adiñeiradas do Antigo Exipto, mesmo nalgúns templos de grandes faraóns como no Templo de Hatshepsut en Deir o-Bahari.
Seguindo o eixo de simetría lonxitudinal e tras cruzar a porta de entrada composta por pilóns chegamos ao xardín contemplativo de estilo faraónico. Componse dun estanque de auga central rodeado por unha pasarela de madeira desde a que se pode acceder a tocar a auga. O estanque está decorado con nenúfares “Nymphaea lotus”, símbolo do Alto Exipto, e con algúns papiros “Cyperus papyrus” que representan o Baixo Exipto.
Todo o xardín está rodeado por árbores froiteiras orixinarias do norte de África. Ao fondo, represéntase un pórtico mediante unha pérgola de madeira decorada con xeometrías e matemáticas exipcias, que remarcar un punto de sombra, descanso e contemplación do xardín.
Camiño do recordo (Madrid, ganador edición 2022).
Concello de Allariz
O xardín está destinado a persoas con alzhéimer. Como o seu nome indica “Camiño
do recordo” busca mover os usuarios a lugares onde puideron crear algún
memoria ao longo da túa vida e axuda a lembralo.
Este foi deseñado seguindo as propostas do libro “Xardíns curativos, Terapéuticos,
beneficios e recomendacións de deseño” de Clare Cooper Marcus e Marni Barnes (1999), o
que nos axudan a comprender como se senten as persoas que padecen esta enfermidade
e cal é a mellor forma de guialos polo xardín facendo que se sintan cómodos e
seguro en todo momento.
No xardín hai zonas para paseos e salóns que evocarán determinadas paisaxes e
lugares típicos de Galicia, entre os que se atopan a praia, o bosque ou as casas de campo. PARA
A través dos olores e das cores tentaremos estimular os recordos. Polo tanto, recorren
plantas típicas de Galicia como camelias e hortensias que marcarán o camiño para
segue e enmarca as distintas salas. Ademais, tamén ten tres elementos
importante que relaciona xardín-persoa. É unha composición de espellos que
interactuar co visitante reflectindo a el e o xardín ao mesmo tempo, que tamén actúan
de guías no percorrido polos diferentes ambientes.
Este camiño da lembranza pretende transportar ao visitante a un agradable paseo polo seu
pasado.
Neste xardín quérese poñer de manifesto a mestura cultural sen precedentes, onde os xardíns, ligados a tradicións e épocas, evolucionaron, uníronse e mesturaron da man da sociedade. Búscase mostrar esta unificación a través da arte do paseo e do goce, onde un pode inmiscirse en diversos xardíns de influencia en toda a historia; o xardín oriental, o xardín islámico, o xardín francés e a súa antítese, o xardín inglés.
O oriental, transmisor de paz e tranquilidade, onde todos os seus elementos, asimétricos e simples, como son as rocas e a vexetación, están en equilibrio e harmonía, sendo obxectos de contemplación e admiración.
O francés, baseado na simetría dos broderies, elementos de observación desde un “miradoiro”, onde o eixo central basea a perspectiva. Neles buscábase impoñer a orde á natureza.
O inglés, onde a chaira verde coas súas flores cambiantes fala da liberdade da natureza, onde os itinerarios non se sinalan, deixando espazo á sorpresa e ao descubrimento. Os elementos do mesmo buscan crear unha paisaxe pintoresca.
O islámico, onde a auga toma partida, acompañada de cerámicas e plantas aromáticas que espertan todos os sentidos, baseados na espiritualidade, logrando unha simbiose entre os recursos naturais, a paisaxe e o ser humano.
