Ás portas da celebración do Samaín, Todos os Santos ou Halloween, Kalandraka Editora publica na colección "Tras os montes" Os esqueletos divertidos, un volume que escriben e ilustran os ingleses Janet Hall e Allan Ahlberg e que tendo como destinatarios os primeiros lectores fará pasar un bo anaco a quen se achegue ao libro coa intención de trasladarse ao inframundo e gozar dos personaxes que alí se manifestan.
Un universo de misterio e terror agocha nun escuro, escurísimo soto e tres criaturas: un esqueleto grande, un esqueleto pequeno e un esqueleto de can son os protagonistas que guiarán o lector polas páxinas dun dos clásicos británicos máis populares e que agora temos na nosa lingua da man de Óscar e Sandra Senra Gómez.
Un adulto, un neno e un can, convertidos en esqueletos, deciden pola noite abandonar o seu hábitat habitual e saír a dar un paseo. Comezan a súa andaina e detéñense no parque onde deben reconstruír os ósos de can, tarefa que lles permite entoar unha animada canción e comprobar que se algo non encaixa han de comezar de novo. Ao final xogan a asustarse e o efecto que produce neles non pode ser máis pracenteiro.
O conto, divertido, simpático e engaiolante máis ca infundir ou inspirar medo, como correspondería a criaturas do máis alá, achegan alegría e rexouba porque inclúen o humor como elemento de distensión que atenúa a dureza da situación na que se atopan as caveiras, de modo que neste caso o humor convértese nun recurso potente e persistente que contribúe ao logro da harmonía, da consonancia e ata da coordinación na esfera dos sentimentos no que o indubidable enfoque afectivo, vinculado á alegría, diversión e, como consecuencia, á boa disposición de ánimo, xera situacións cómicas e graciosas capaces de favorecer un clima ideal que rompe coa solemnidade da morte.
Tres son os protagonistas e outros tantos os personaxes que asustan e cos que tentan xogar: uns peixes, un cocho, unha serpe ou un elefante provistos só das súas osamentas animan o percorrido de volta á casa e introducen diversidade e anécdotas do máis alá que se parece moito ao mundo real, porque senten, padecen e se divirten practicamente da mesma maneira.
Logo, desde o punto de vista expresivo non veñen ser tan só as palabras e mais as repeticións de fórmulas narrativas -escollidas á mantenta para crear un clima tenebroso- senón tamén as imaxes, que ou ben ocupan toda a páxina ou ben están dispostas en forma de viñeta coma nun cómic e con cores rechamantes que destacan sobre un fondo negro, as que contribúen a crear un ambiente moi suxestivo e moi animado capaz de transportar o lector a un escenario que invita á dramatización da historia.
AHLERG, Janet e Allan, Os esqueletos divertidos, Ed. Kalandraka, Pontevedra 2018, PVP. -
