-Que cree que pensaría o autor da novela ao ver a obra?

-Un íntimo amigo seu que estivo na estrea, o poeta Luís González Tosar, abrazoume e díxome que Eduardo estaría orgulloso da película. A min foron as palabras que máis me encheron.

-Que aporta este traballo á anterior versión do mesmo libro, "Parranda" (1977), de Gonzalo Suárez, rodada en Asturias, con Sacristán, Fernán Gómez e Ferrandis?

-Penso que "A Esmorga" había que collela desde dentro. O idioma e a atmosfera son fundamentais. Para min Gonzalo Suárez, aínda podendo facer unha boa película, perdeu a esencia,;esa profundidade. Teño aquí unha carta que Eduardo Blanco Amor enviou a Carlos Laíño, cando xa estrearan "La parranda", que ten moito que ver con isto. Dille: "A película sigue ben. A min non me acaba de encher, mais algún día farémola na Galiza autónoma, con cartos nosos, autores feitos por nós e noso idioma, cuios dereitos me reservei". Estaba falando de nós.

-Filmaron un gran incendio, unha violación, un homicidio e unha caída de 15 metros dun actor. Houbo traballo de especialistas, non si?

-Si. Non podiamos arriscarnos a perder a "Morris" (risas) Tivemos actores de efectos especiais, porque caen uns 15 metros a un pozo, no que o actor ten que aguantar tempo mergullado.

-"Pa negre", a película rodada en catalán, arrasou nos Goya no ano 2011. É un exemplo?

-A diferenza con nós é que nós estamos xa arrasando antes dos Goya.