Los vecinos de Meira que promovieron el nombramiento del expárroco Manuel Duarte como hijo adoptivo de Moaña, y que esperan que este acto se logre lo antes posible, emocionaron ayer al público presente en la sesión plenaria. Su unidad y colaboración en este asunto, pese a proceder de distintas asociaciones, fue aplaudida por ediles de todos los grupos.

Servando Paz, del Club de Xubilados Santa Eulalia de Meira, recordó la cercanía del párroco que tuvo Meira durante la Transición. "Eu viña a casa pouco e a primeira vez xa se achegou a falarme", recordó.

Lito del Río, por su parte, contó los años en los que fue monaguillo ayudando a Manuel Duarte, que reside en estos momentos en Madrid. "A casa do cura, daquela, non tiña chaves. Literalmente. e iso era unha axuda moi importante naqueles anos", dijo.

Se explayó más el representante de la traída de Meira-A Torre, José Sequeiros. "A chegada de Don Manuel, aínda no franquismo, foi un acontecemento en Meira. Puxo todo patas arriba aínda que iso chocara coas dinámicas políticas da época. Practicou unha relixión aberta e solidaria nunha época difícil".

Recordó cómo Manuel Duarte incidió en distintos ámbitos de la parroquia de Meira. "Entón había moitas carencias, sen apenas servizos municipais nin infraestruturas. El fomentou o asociacionismo. A xente comezou a falar dos seus problemas. Desta colaboración xurdiu a traída comunal ou o clube de remo. Meira tiña una actividade frenética", relató.

José Sequeiros puso en valor también el trabajo del futuro hijo adoptivo de Moaña por normalizar la lengua propia. "Ademais, a Festa de Bronlle nunca sería posible sen él. Incluso puxo a súa casa a disposición desa festa e compartía a corrente eléctrica".

En un emotivo discurso este vecino pidió el reconocimiento para Manuel Duarte "porque nos ensinou que a relixión e a vida se poden vivir con humildade e solidariedade".