"A comarca aínda mantén o carácter relixioso da Semana Santa"

- Considera que a Pascua se identifica cada vez máis cunha semana de vacacións, en lugar de conservar a súa orixe de conmemoración relixiosa?

- No caso da comarca dezá, penso que aínda se mantén o carácter relixioso destas datas. Abonda con ver que á procesión de Silleda acoden nenos e maiores, e que incluso a Confraría que se encarga desta procesión conta con bastante xente nova. Nalgunhas parroquias incluso se mantén o rito do Via Crucis, que antano se facía todos os venres de Coresma e que agora se fai no Venres das Dores, que é hoxe (por onte), aínda que tamén se pode realizar en Venres Santo. Tamén é certo que as procesións do Deza non son, nin moito menos, tan espectaculares como as de Sevilla, pero si resultan igual de emotivas. Pero creo que incluso durante estes días hai moita xente que vén pasar a Pascua coa familia no Deza e aproveita para acudir a estas liturxias. Temos que pensar que a zona non está centrada en exclusiva no turismo e por iso non hai ese ambiente vacacional que pode respirarse en, por exemplo, Andalucía.

- Sen embargo, na práctica a maioría da xente adoita acudir só a misa do Domingo de Ramos e as procesións de Xoves e Venres Santo.

- Así e. Dalgún xeito, os actos litúrxicos tiveron que adaptarse ao contexto social e á disponibilidade dos seus fregueses, que ou cada vez teñen menos tempo ou cada vez son máis maiores. Pero é certo que a Pascua tamén inclúe a misa de Sábado Santo e a do Domingo de Resurrección, que fan referencia a unha parte esencial da historia do cristianismo e das crenzas nas que este se fundamenta, e que non son, precisamente, as que máis fieis congregan.

- Vostede exerce, ademais, de Arcipreste de Trasdeza, polo que é ben coñecedor das necesidades das parroquias silledenses. É preciso que a administración pública invista máis na recuperación de edificios relixiosos en Galicia?

- A intervención laica na reforma de edificios relixiosos en Galicia é algo reciente, pero sen embargo xa se fai dende hai moito tempo, mostrando uns resultados excelentes. Penso que non só é necesaria esta actuación laica, senón tamén imprescindible polo valor cultural que teñen estes inmobles. Tamén quero resaltar que en varias parroquias foi moi importante a aportación dos fregueses, que colaboraron económicamente na recuperación dos seus templos. Creo que as igrexas que se reformaron nos últimos tempos son froito das axudas diocesanas e da administración, pero tamén dos crentes e dos propios sacerdotes, que nos implicamos moito neste sentido. Neste sentido, téñense recuperado moitos templos e mosteiros que hai dúas ou tres décadas estaban nun grave estado de abandono.