Dou por feito que nas celebracións do Aberri Eguna, Diada e Día da Patria Galega, os líderes e lideresas, elevan o ton reivindicativo de exaltación nacionalista, reclamando aquilo que saben que non deixa de ser un pequeno brinde ao sol. Esa escenificación forma parte do guión preestablecido, entendo que mais propio dun mitin que dunha declaración programática. Devandito isto e con todo o respecto do mundo polo BNG, a súa lideresa e os seus militantes, non podo por menos que mostrar o meu desconcerto ante unha nova reiteración dos mesmos erros que converteron non fai moito ao BNG nun partido case residual en Galicia pola exacerbación dun discurso sectario, frontista e independentista.
A Sra. Pontón veu mantendo unha posición integradora e moito mais amable ou transversal como agora manifesta, pero Galicia que poida que sexa mais nación que Cataluña e Euskadi no contexto da Historia dos Reinos de España, non ten nada que ver coa idiosincrasia catalá por exemplo. Galicia non é nin soberanista nin independentista e faría mal a Sra. Pontón, en pretender meter con calzador, conceptos que xa levaron ao fracaso ao nacionalismo galego e moito mais se se fai acompañar con personaxes como Junqueras que varre de forma reiterada para Cataluña os investimentos do Estado.
Se a pretensión é mellorar a vida das/os galegas/os, partir dunha realidade é a premisa necesaria para sumar vontades e votos ao proxecto e conseguir un Grupo Parlamentario Gallego en Madrid con influencia decisiva no Goberno do Estado. A pelexa electoral desde a miña opinión de non militante, pero de fervoroso galego de adopción, debe dirimirse na centralidade ou o centro-esquerda galeguista, reivindicativo, ambicioso, culturalmente activo pero non excluínte, respectuoso co bilingüismo, defensor do progreso e do medio ambiente e capaz de seducir á clase media galega, a profesionais liberais e a traballadores, sen poñer barreiras moitas veces innecesarias ao progreso. Ecoloxista, por suposto, feminista obviamente, pero nin sectario, nin intransixente nin rupturista.
Galicia ten diante súa moitas materias pendentes da vontade política do Estado. Nin o PP, nin o PSOE (non nos enganemos), priorizaron Galicia, nin as súas infraestruturas. Seguimos estancados nas comunicacións, co horizonte do Corredor Atlántico na nebulosa, o naval languideciendo e o sector primario presa de negociacións con Bruxelas feitas sen contar cunha presenza destacada de Galicia en materias tan importantes como a pesca, a gandería e o sector lácteo. A desexada saída sur de Vigo-Porto por ferrocarril non recibe o necesario impulso desde Madrid cuxa prioridade é o eixo Madrid-Lisboa que non comparten nin os portugueses.
Aí debe de estar a verdadeira batalla do BNG e non en temas conceptuais do dereito á autodeterminación, disuasorio para persoas que amando a Galicia, a súa historia e a súa cultura, pensamos que forma parte de España e eses lazos non deben romper nunca aínda que sexa mellorable o autogoberno. A Sra. Pontón, se quere que o seu partido creza, non debe deixarse levar polo espellismo de ser agora mesmo segunda forza en Galicia nunhas Autonómicas gañadas con suficiencia, non polo PP, senón pola personalidade de Feijóo, cun PSOE cuxas loitas intestinas relegaron ao Sr. Caballero.
O seu crecemento será tanto maior como sexa a súa moderación e o seu pragmatismo e canto mais evolucione a un galeguismo integrador. Se volve polo camiño da “utopía” o fracaso volverá ser soado e con difícil redención; ao tempo.
