Chamemos ás cousas polo seu nome. Iso da nova normalidade é unha palabra que algún iluminado ocorréuselle para dicir que a "pandemia" fora controlada, grazas ao duro confinamento que por desgraza fíxose, tarde e mal, é obvio que agora temos moitos máis datos do que verdade estaba a suceder, e que moitas das mesmas eran coñecidas pola maioría da clase política, tanto do Goberno como da oposición, así como por aqueles que seguen ao seu, facendo política nestes momentos tan tristes para todos, xa pasamos dos 30.000 mortos (aínda que eu coido que son máis, non me fío das cifras oficiais).

O que está a pasar en España é algo surrealista, temos un Goberno de coalición no que cada un vai á súa "bóla" falando en prata, parece unha carreira para ver quen ten o "ego" máis grande e aí sen dúbida gaña o Sr. Pablo Iglesias que pacta por unha banda, mentres Sánchez fai o que pode pactando por outra.

Seguen xogando mentres os orzamentos corren o risco de non aprobarse: é unha vergoña que só pensen nos seus egos, que se eu con Cidadáns non, mentres estes din o mesmo dos outros. Pero o peor é quizais a falta de responsabilidade do señor Casado, actual líder do PP, segue co non é non, e nestes momentos tan críticos, coa segunda onda do Covid en pleno auxe; igual tería que lembrar o que lle pasou ao Sr. Rivera co seu "non é non", case logrou facer desaparecer do mapa político a Cidadáns, e ao mesmo tempo fixo rexurdir a Vox (vade retro). Póñanse a remar todos na mesma dirección que este barco pode encallar, senón non son aprobados os orzamentos, lembren que eses 140.000.000 de euros fan moita falta á xente, teñan en conta que hai centos de miles de persoas pasándoo moi mal, e que viven da caridade en moitos casos, por non falar da dependencia e outros moitos problemas que, sempre sofren os mesmos. E coidado chega o inverno, sobran as palabras.