Volta a raigaña

A modernidade adoita traer con ela novidades que barren, como basoura virtual, lixos que habitan os nosos costumes, achaques de podricallo vello que convirten a sociedade en clientes dun Sergas, que non quer atendernos por non facer gasto. Manuel Fraga, aquel intelectual finado, que foi tantas cousas como Darwin lle permitiu, actualizou o noso sistema operativo e púxonos no mapa do presente galopante. Canda el, deixamos de traballar as leiras, deixamos de facelas casas aos poucos, deixamos de desconfiar no intre de estampalas nosas sinaturas e voltamos a presentarnos diante da España e do mundo como seres novos, libres de complexos, cáseque.

Pero logo veñen estes reveses da historia e atopámonos comendo o que non sabemos, atrapallados en hipotecas de versos segredos e engaiolados nas nosas propias rúbricas. Daquela xa non hai volta atrás, porque o que xura ese credo non o deixa endexamáis. A nosa autarquía é historia.

E voltamos a cantar vellas cancións: María eu son mozo/ pedir non me é dado/ eu vou polo mundo/ pra ver de ganalo...