Ir ao Resurrection Fest, ou non

Ao comezo de 'Pulp Fiction', cando Jules e Vincent Vega entran naquel apartamento (Habitación 49) onde están Marvin, Roger e Brett, lembro unha frase que reutilizo a miúdo. É un ra-zoamento do Jules formulado así: «Eu non acostumo a comelas [as hamburguesas], porque a miña rapaza é vexetariana, o que me converte máis ou menos nun vexetariano, pero dende logo encántame o sabor dunha boa hamburguesa». Parafraseando a aquel negrata admito que poucas veces fun ao Resu, mais son de Viveiro, o que me converte máis ou menos nun entusiasta do festival, pero dende logo entendo a quen este ano rexeite acudir. Ou non.

Por recomendación de P., achegueime ao libro de Nando Cruz: Macro Festivales. El agujero negro de la música (Ed. Península, 2023). Nel debúllase a completa tolería na que se veñen convertendo os mega-concertos duns anos a esta parte.

Insiste o autor que tras un comezo cheo de paixón acaban por ser incómodos, excesivos, insostibles. Baixo a etiqueta da viabilidade económica (poder asegurar o seu futuro) deixan de ser un espazo onde desfrutar da boa música para se transformar nunha máquina de facer money.

El Resurrection se defiende de las críticas por la entrada de un fondo proisraelí: «Condenamos la masacre en Palestina»

Critícase, por exemplo, que pequenas e acertadas ideas coma o Resurrection Fest -bendicidas polo carto público a base de subvencións, axudas a fondo perdido, facilidades na ocupación do espazo común, etc.- rematen en mans dunha empresa que buscará o -moi lícito- beneficio mercantil. E isto aconteceu no 2022, cando o Resu se «asociou» con Superstruct Entertaiment, agora administrador único da empresa Old Navy Port Producciones que promove o festival.

Pois ben, estes días saltou á prensa que o dono de Superstruct é un fondo de inversión norteamericano (KKR) adicado aos negocios. «Nada persoal, só negocios». Si, é certo que, se cadra, algúns dos seus tratos comerciais poden ser reprobados por algúns.

Urtasun amaga con vetar al fondo KKR, organizador de grandes festivales, por vínculos con asentamientos en Palestina

Igual de negativo que o Mad Cool sexa patrocinado pola Comunidade de Madrid. Ese ente que segundo diversas fontes, deixou morrer persoas indefensas nas residencias de maiores durante a pandemia. Ou que Iberdrola, dona da maior central nuclear española (e partícipe en tódalas outras), sexa o «partner» enerxético dunha chea de eventos musicais deste verán.

Ninguén se asombra por isto?, témolo tan esquecido (ou asumido) que nen reparamos? Ademais, controversias nos festivais hai unhas cantas: os salarios dos traballadores, as medidas de seguridade, os contratos, os horarios laborais, o refugallo plástico que se xera, os prezos desorbitados do alcol e a comida,... e tampouco ninguén se escandaliza.

Pero volvendo ao KKR, -e sen xustificar ao Resu, que tras 20 anos xa amosou cara onde vai- se ti tes claro que este ano pasas de asistir polas implicacións indirectas da organización no xenocidio palestino, adiante, os xestos contan. Agora ben, continúa así, eh?

Suscríbete para seguir leyendo