Esperanza e presente

Vaiamos ao 1º de Maio de 1945. O soldadiño soviético agatuñaba o teito do parlamento alemán, corazón do poder escuro, e chantaba alí a bandeira vermella coa súa fouce e o seu martelo. Representantes do alto mando nazi asinaban a rendición do seu exército perante o xefe do E. M. británico, Arthur Teder, e o mariscal soviético George Zukov. Así, hai oitenta anos, terminaba a II Guerra Mundial en Europa, xa que aínda se prolongarían as hostilidades en Asia até a derrota e capitulación do Xapón. As bombas atómicas coas que EE UU castigou as poboacións de Hiroshima e Nagasaki marcaron a fin da guerra máis mortífera da historia da humanidade.

Este Día da Vitoria que acaba de se celebrar en Moscú, desfilaron pola súa praza vermella 11.500 soldados da Federación Rusa e países que foron repúblicas socialistas soviéticas como Bielorrusia, Acerbaixán, Casaquistán, Kiguizistán e Taxiquistán, Turkmenistán, ademais de continxentes armados dos exércitos de China, Vietnam, Laos, Mongolia, Myanmar, Exipto... Presidiu o acto aquela bandeira que o 1º de Maio de 1945 espetara no Reichstag o soldado soviético que eu evocaba ao comén desta columna. Putin, presidente da Federación Rusa, insistiu no papel principal que desempeñou a URSS na liberación de Europa do poder nazifascista, e continuou : «Esta Federación será sempre un muro infranqueábel contra a brutalidade dos promotores de tales ideoloxía no mundo».

Finalmente, digamos que moitos observadores occidentais acharon que a política actual de Rusia dentro da BRICS pode contribuír a unhas novas relacións internacionais baseadas no multilateralismo e no retroceso do imperialismo no mundo. Un filósofo marxista alemán, Ernst Bloch, que foi acusado pola súa propia esquerda de «idealismo», teorizou o Principio Esperanza. Referíase a un pulo ou «élan» poderoso e inseparábel da condición humana, que puxa por mover os nosos conxéneres na dirección do progreso material, do saber teórico e da extinción das clases sociais. Creo percibir no mundo signos de Esperanza que van asociados coa aparición de realidades políticas emerxentes e contrarias ao sistema dominante.

Suscríbete para seguir leyendo