Portadas e personaxes

A revista «Time» é unha das máis prestixiosas do mundo. Non saes na súa portada se non es alguén excepcionalmente importante, sexa por un motivo ou outro. Podes ser un pailaroco, pero has de ser un pailaroco moi coñecido.

Donald Trump foi persoa do ano e portada da revista «Time» as dúas veces que gañou as eleccións. Ser o presidente da maior potencia económica, científica e militar non é un logro menor. Outra cousa é o que deu de si o seu primeiro mandato e o que resultará deste, aínda nos seus inicios. Iso si, visto o que fixo e desfixo en pouco máis de tres meses, non quero nin imaxinar o final.

Ás veces, non moitas, a portada de «Time» ocúpana persoas que fan achegas de enorme transcendencia científica á sociedade. É o caso de Demis Hassabis, director executivo de Google DeepMind, cuxa foto de corpo enteiro foi portada do número especial da revista dedicado ás 100 persoas máis influentes do mundo.

Hassabis é británico e científico, aínda que sexa o CEO dunha das empresas que deseñan o futuro da IA, probablemente a máis singular e importante de todas. O ano pasado logrou o Premio Nobel de Química xunto a outras dúas persoas. Unha delas foi o seu compañeiro de DeepMind, John Jumper, e ambos mereceron o Nobel polo deseño dun programa informático baseado en IA, AlphaFold-2, capaz de predicir a estrutura tridimensional das proteínas a partir das súas secuencias de aminoácidos. Un logro científico-tecnolóxico absolutamente radical. Lograr en meses predicir a forma de máis de dous millóns de proteínas, todas as coñecidas, supón acelerar e abaratar enormemente o deseño de vacinas e fármacos ou avanzar con pasos de xigante no coñecemento das enfermidades e os seus causantes. É como abrir unha caixa forte chea de ouro pegando a orella á porta mentres facemos virar o dial a ambos os dous lados.

Hassabis cre que no horizonte dunha década poderá lograrse a denominada Intelixencia Artificial Xeral (IAX). A definición do que é a IAX dista de ser unánime. Para el será a solución a boa parte dos maiores e máis perentorios problemas aos que nos enfrontamos, como o cambio climático, a produción de enerxía ilimitada e limpa ou a curación de todas as enfermidades. Tal é a súa confianza no beneficio que se derivará de alcanzar a IAX, que afirmou que estaría moi preocupado pola sociedade actual se non pensase que algún día lograrémolo, e que será ademais pronto. Eu non son tan optimista, nin en canto ao tempo nin en que todo será para ben, pero diso xa falarei outro día.

Cunha definición tan imprecisa do que é a IAX e que dista de ser única, como saber se se alcanzou nalgún momento? Para Hassabis faríase evidente cando puidese resolver retos maiúsculos, como conxecturas matemáticas que resistiron o paso do tempo a pesar dos innumerables intentos de demostralas ou refutalas. Poñamos o exemplo da hipótese de Riemann, unha das máis famosas. Forma parte do conxunto dos 23 problemas que David Hilbert, un dos matemáticos máis brillantes de todos os tempos, presentou no Congreso Internacional de Matemáticos celebrado en París en 1900.

Hilbert non puido ser portada de «Time» porque a revista foi fundada en Nova York en 1923. Esperemos que Trump non volva selo, pero xa ameazou con presentarse de novo en 2028.

Suscríbete para seguir leyendo