Opinión | Voyager
A declaración da vergoña

Elisa Mouliaá da conta da agresión ante o maxistrado. / FdV
Esta semana asistimos a un episodio vergoñento que en realidade son dous: a filtración da declaración de Elisa Mouliaá en sede xudicial tras a denuncia interposta contra Íñigo Errejón, e a propia actuación de Adolfo Carretero, o maxistrado que instrúe o caso. Para unha muller que denuncia unha situación de acoso sexual, un xulgado é o lugar onde vai ser diseccionado o seu relato, onde un descoñecido a vai someter a escrutinio e onde se vai decidir se incorre en contradicións e se os feitos que denuncia son constitutivos de delito. No caso de Elisa Mouliaá existen dous xuízos que se desenvolven de xeito paralelo e ten tanta forza un coma o outro. Porque o xuízo mediático implica que a súa vida privada se sirva nunha bandexa para todo aquel espectador que queira ser testemuña e que as súas palabras, o seus xestos e cada un dos pasos que dá estean monitorizados. Agora mesmo, a súa vida, o seu pasado e as súas circunstancias persoais están á nosa disposición coma nunha especie de programación á carta. A opinión pública opera de maneira cruel. Cando o presunto agresor é un home popular, as mulleres que denuncian un delito contra a indemnidade sexual acaban sendo cuestionadas, desprestixiadas e tratadas de xeito irrespectuoso. Vivímolo en moitas ocasións cando o agresor é un deportista de elite, un artista da escena musical ou, en definitiva, un home poderoso. E non importa que finalmente se confirme a agresión, que exista unha sentencia condenatoria. Esas mulleres sofren unha revitimización e viven un auténtico calvario. Por iso e por outras cuestións é tan difícil presentar unha denuncia. Porque denunciar non nos garante nada e porque non todas as mulleres están preparadas ou dispostas a pasar por semellante transo. Ante a avalancha de queixas (máis de novecentas) presentadas ante o Consello Xeral do Poder Xudicial despois da filtración da declaración de Elisa Mouliaá, o maxistrado que instrúe a causa alegou que non comprende por que está sendo cuestionado. Xa non é que empregue unha linguaxe groseira que resulta de difícil encaixe nun espazo coma un xulgado. É que o seu ton, o seu volume, o xeito en que modula a voz, a maneira en que se dirixe á denunciante é tan asoballante que o sitúan nun plano superior ao de Elisa, que se vai volvendo máis e máis pequena a medida que avanza a declaración. A actitude do maxistrado é testosterónica e arrogante, pisa a Mouliaá, fala por riba dela, interrómpea, non a deixa completar os argumentos. É dicir, a actitude de Carretero é a ideal para que outras mulleres se absteñan de presentar unha denuncia ante unha situación similar. Isto é violencia institucional. Temos un sistema xudicial que, en lugar de protexer as vítimas, o que fai é cuestionalas e asoballalas. E sucede que nesta ocasión, coa filtración das declaracións de Elisa e Mouliaá e Íñigo Errejón, puidemos comprobar a diferenza de trato, a camaradería coa que Carretero se dirixe a Errejón, o ton que por momentos roza o xocoso. O maxistrado aclarou que a presunción de inocencia existe tanto para homes coma para mulleres. O que esqueceu aclarar é que as mulleres merecemos o mesmo respecto ca os homes, o mesmo trato, a mesma predisposición. Mentres os xuíces deste país non reciban formación en materia de igualdade de xénero, mentres non se produza un proceso de deconstrución, nunca estaremos seguras nin dentro nin fóra dun xulgado. Mentres, Carretero alega que o máximo prexudicado é el e que a súa honra e a da súa familia quedou vulnerada e iso non o vai tolerar. Nós tampouco toleramos que unha muller sexa tratada desa maneira nun xulgado. A diferenza é que el non comprende a avalancha de críticas e nós si.
Suscríbete para seguir leyendo
- Se busca por mar y aire a una mujer que se arrojó al agua en Rande
- Adiós a la antigua GEA de Camposancos
- El furor por el Ozempic para adelgazar vacía las farmacias y los gallegos lo buscan en Portugal
- Los buzos de Gardacostas localizan el cuerpo del pescador de Bueu que se cayó al mar desde su dorna
- Los trabajadores gallegos que rechazan un empleo por su «insuficiente salario» se reducen a la mitad en dos años
- Brutal accidente en Meaño, con cinco heridos
- Un hombre que orinaba en la calle en Pontevedra permite localizar un foco de venta de droga en el centro histórico
- Desgracia en el mar de Bueu: hoy se retoma la búsqueda del pescador que cayó de su dorna cuando regresaba a casa