Opinión | De bolina
Joaquín RábagoXosé Ramón Pena
O ano da serpe (de madeira)
El multimillonario dueño de Meta, Mark Zuckerberg, podría decir hoy algo antes escuchado de labios del genial Groucho Marx: «Ésos son mis principios, pero si no le gustan, tengo otros».
Poco después de entrevistarse con el próximo presidente de EEUU en su residencia privada de Mar –a-Lago, y de besar el anillo del nuevo capo, Zuckerberg anunció que seguía los pasos de su colega y rival Elon Musk.
Ambos han decidido suprimir a los llamados «verificadores de datos», es decir los supuestos «expertos desinformación» dedicados a lo que llaman eufemísticamente «moderación» de contenidos.
La decisión ha provocado el rechazo no sólo de los trabajadores de esa floreciente industria, que se quedan sin trabajo, sino también de la inmensa mayoría de los editorialistas, que lamentan el fin del «programa antibulos».
Bulos, «fake news», falsas informaciones, lo que llaman «discursos de odio», todo eso y mucho más lo ha habido y hay por desgracia en el universo de internet, en el que es muchas veces difícil orientarse, algo aprovechado por los faltos de escrúpulos.
Pero no es eso todo. En su condena unánime de la medida adoptada por Musk y Zuckerberg, muchos comentaristas se olvidan de algo importante que dijo el segundo, siempre dispuesto a arrimarse al sol que más calienta, que hoy es Donald Trump.
El dueño de Meta reconoció por primera vez abiertamente algo que algunos que seguimos de cerca la información internacional ya sabíamos, pero que muchos medios prefirieron demasiado tiempo ignorar.
Me refiero a las presiones ejercidas por el Gobierno de EEUU para que las redes no distribuyeran ciertos contenidos incómodos o para que, si lo hacían, los acompañasen de una nota que pusiese en duda su fiabilidad.
Contenidos que no gustaban a Washington como las preguntas sobre el origen del virus del covid 19, las críticas a las medidas adoptadas durante la pandemia, o todo lo relativo a la génesis y evolución de la guerra de Ucrania.
Por no hablar de la supuesta influencia, finalmente desmentida, de la Rusia de Putin en la primera victoria de Donald Trump o de las informaciones sobre la corrupción del hijo del presidente Joe Biden, demasiado tiempo ocultadas por los medios de aquel país para no perjudicar al político demócrata.
Que eso ocurrió realmente acaba de reconocerlo el propio Zuckerberg, que lo calificó llanamente de «censura», como ya antes había hecho Elon Musk con los llamados «Twitter files» (Archivos de Twitter).
La «moderación de contenidos» se había convertido en una industria internacional. En EEUU incluso se intentó nombrar una Junta de Gobernanza de la Desinformación, pero no prosperó por decisión de un juez.
Es cierto que el universo de internet va a a ser a partir de ahora por desgracia todavía más confuso, pero ¿no debería servir de estímulo para que los medios tradicionales se tomen más en serio su papel de control, y no de meros estenógrafos del poder?Nulla leo libero, interdum tristique pellentesque nec, imperdiet ut purus. Donec eget tellus imperdiet justo commodo rhoncus. Donec in tincidunt neque. Pellentesque sed nulla dolor, sed laoreet neque. Proin euismod quam at tellus adipiscing vel eleifend metus tincidunt. Suspendisse tellus sem, imperdiet id
Feliz 2025! Antes de máis nada, vaian xa os meus mellores desexos para todos e todas os/as sempre moi amables lectores e lectoras destas crónicas semanais que hoxe retornan logo da pequena paréntese de Nadal-Reis. Unha xeira, a do 2025, que, se habemos de fiar no ascedente horóscopo chinés —esoutro de costume, e como acontece con todo o occidental, non acaba de levantar cabeza—, estará guiada polo símbolo da Serpe de Madeira.
«Entre os xulgados, Waterloo e Franco». Velaí, porén, o agoiro que vén de detallar, da súa parte —e con permiso, claro é, desoutra reputada pitonisa capitalina, Madame Ayuso— o gran vidente popular Núñez Feijoo. Trataríase, daquela, dun verdadeiro annus horribilis, ese que nos deseña o profeta de Os Peares. Mais, non obstante, non se apuren Vdes. Ao cabo, os auspicios de D. Alberto non van referidos ao conxunto xeral, senón en relación apenas cos habitantes da Moncloa e sinistros ministerios, Ábaloskoldoaldamas, arrabaldes e cátedras varias adxuntos.
«Bah: nós, os megaguays fashion, non acreditamos nas meigas —retrucan, polo seu lado, os aludidos—. Entón, si que será horribilis para el e mais os seus. Porque o que é da banda de babor, todo o contrario: o 2025 lucirá para nós como un escintilante annus mirabilis no cal a fachosfera ha de ir petar, unha e outra vez, no ferro frío da alianza progresista cool. Ademais, en todo caso, e chegados á desputa electoral, sen dúbida que poderá retomar Begoña aqueloutro célebre e cinematográfico berro vitorioso: Pedro!!».
«Horribilis?». «Mirabilis?». «O ano no que vivimos perigosamente?». Vaian facendo Vdes. a súas apostas no Casino España (e autonomías revoltés, arquipiélagos e prazas de soberanía adxuntas). De todos os xeitos, e tal e como se están a dispoñer as cousas, si que semella que se tratará dun «ano franciscano.»
«Un youtuber de antes, que emitía desde un sitio chamado Palacio de El Pardo e cando tan só había unha única rede social en España». «Un influencer que ía construíndo pantanos durante unha xeira na cal non existían nin riadas nin desbordamentos» —a Garda Civil ocupábase do caso: pedíanlles a documentación ás danas e de aí non pasaba a cousa—. O líder, seica, dun tempo feliz no que a enerxía barata, e sen cambio climático á vista, abrollaba de todas as fontes. O patriarca dun momento senlleiro onde as peras eran peras e as mazás, mazás; nada de froita queer á venda nos supermercados. O construtor de vivendas baratas no barrio de Salamanca. En fin, o responsable directo de que non só non houbese entre nós menas e migrantes, en xeral, senón que enviaba aínda miles e miles de españois a faceren turismo por Alemaña, Francia, Bélxica, Reino Unido, Suíza… adiante.
Velaí, daquela, o retrato do avó Paco de parte de determinados pipiolos/as adherentes á vox populi e fruslerías do cuarto milenio. Claro é que, se os deuses non o remedian, canda deles tamén teremos que aturar aínda o relato desoutros a habitaren un videoxogo en 3 D —Na fronte de Gandesa, titúlase— e a nos explicaren a tutti quanti, parvos/as que sempre fomos e que habitamos na Transición, como é que permitimos que aquilo se artellase como se artellou —toda vez que, como é ben sabido, os Estados Unidos e mais a NATO, toda Europa occidental, os empresarios de Ferrer Salat e mais a División Acorazada Brunete apoiaban firmemente o propósito progresista— e nin asaltamos os ceos, nin proclamamos a república nin declaramos como lle cumpría a autodeterminación de comunidades, provincias, municipios, parroquias, comunidades de veciños e corpos con/sen alma. É dicir: arranxarmos realmente o ano cero neste país de países, tribo de tribos, sempre tan dado a arranxar anos ceros na súa historia.
Un «ano franciscano», pois. Iso si: un «ano franciscano» dentro do ano da serpe (de madeira). Segundo o horóscopo made in Pequín, un bo período tamén para reflexionar e equilibrarmos as nosas emocións. Falta nos fará, desde logo. Imos aló.
Suscríbete para seguir leyendo
- De ganar el bote de Pasapalabra a ocupar un alto cargo en el Ministerio de Interior
- Un buque de Grimaldi pide asistencia entrando en Vigo al quedarse sin motor frente a Monteferro
- La batalla de los sacerdotes enamorados: 'El tabú se está rompiendo y no nos vamos a rendir
- Retiran la incapacidad absoluta a un operario del Naútico con mieloma: «Puede trabajar en ambientes sin contaminación»
- La Guardia Civil aborta una macropelea con más de medio centenar de menores en Cangas
- Muere abrasado por las llamas dentro de su vehículo en Redondela
- La famosa plaza de Vigo que nadie llama por su nombre real: una historia de cambios
- Como si estuvieras en Francia: la pastelería de Cangas que te transportará en el primer mordisco