Unha das miñas series favoritas dos últimos tempos é Sucession, esa da que todo o mundo fala ultimamente. Poden vela en HBO e relata as reviravoltas dunha familia de empresarios do mundo dos medios de comunicación e do entretemento. Son multimillonarios, claro. As vidas dos personaxes pegan un acelerón cando chegan os problemas de saúde de Logan Roy, o pai e principal dono do imperio familiar, e necesitan buscar un relevo. Falar de series favoritas lévame directa a The Marvelous Mrs. Maisel, unha comedia deliciosa ambientada a finais dos anos 50 en New York. Narra o cambio de vida da súa protagonista, Miriam Maisel, cando descobre o talento que ten para o humor. O 18 deste mes Amazon Prime Video estrea a cuarta temporada e eu vou descontando os días un a un. Mais se de verdade hai unha serie á que me enganchei e da que me declaro fiel seguidora é a serie “Política Española”. Con tantos personaxes e tramas cruzadas non é fácil escoller o punto de partida.
Aínda non nos recuperáramos do sucedido no Benidorm Fest e a súa filosofía encuberta á hora de facer a escolla para a canción que vai competir en Eurovisión “todo para o pobo mais sen o pobo”, cando o Congreso dos Deputados centrou a atención mediática. Apróbase a reforma laboral por un só voto (175 a favor e 174 en contra), grazas a un (suposto) erro dun deputado do PP que vota de xeito telemático amparando o decreto. A isto hai que sumar a iniciativa dos dous deputados de UPN, Sergio Sayas e Carlos García Adanero, que decidiron votar en contra da reforma laboral, rompendo a disciplina de partido. Os dous deputados xustifícanse alegando que “o seu electorado non entenderá que se lle dea ás a un presidente que ten a Bildu como socio”. Mais resulta que Bildu xa anunciara semanas atrás que ía votar en contra se a reforma non recuperaba a indemnización por despido de 45 días por ano traballado. Estando as cousas neste punto da trama, podemos dicir que os deputados de UPN decidiron ir en contra de Bildu, votando o mesmo ca Bildu. Se isto non é unha comedia, paréceo. Oxalá Miriam Maisel escriba un monólogo con este material.
Pola súa banda, UPN acordou a expulsión dos dous deputados, que se negaron a entregar as súas actas, consolidando o seu papel protagonista nesta temporada. Mais volvamos a Alberto Casero, o deputado do PP que votou a favor da reforma laboral por erro. O seu partido solicitou enmendar a confusión de Casero, que pulsou “si” en lugar de “non”, apelando a un “erro informático” mais non foi posible. Pablo Casado cualificou o sucedido de “fraude democrático” e a opinión pública ferveu ante esta sucesión de delirios.
E, falando de reforma laboral e dos 45 días de indemnización por ano traballado que demandaba Bildu, non podo obviar a aparición estelar dentro deste elenco de Albert Rivera. Desde a retirada de Ciudadanos traballaba no despacho de avogados Martínez-Echevarría. Acaba de cesar a súa relación con esta empresa porque “a súa produtividade estaba alcanzando niveis preocupantes”. O magnífico xiro de guión vén dado porque reclama o seu salario ata o ano 2025 e estuda a posibilidade de engadir tamén danos morais cando el, na época en que lideraba Ciudadanos, intentou sacar adiante unha reforma laboral onde rebaixaba o despido de 33 a 20 días por ano traballado. Logan Roy aplaudiría a Rivera.
Mentres escribo isto escoito estoupar os flocos de millo na cociña, que é o que corresponde para seguir vendo capítulos.
