Nos anos 40 do século pasado entraba na nosa casa unha revista titulada “Catolicismo” que estaba dedicada a difundir noticias e reportaxes sobre países e colonias do que, máis tarde, había de ser coñecido coma o Terceiro Mundo. En realidade, tratábase do órgano oficial das misións pontificias. Eu, con frecuencia, recórdome de “Catolicismo”, e coido que o Papa Francisco tamén o fará, dado que a publicación parece que estaba orientada polos xesuítas.
Na miña reminiscencia permanecen indelebeis algunhas páxinas e fotos desta revista. Coma tal, en 1945, un mapa da China coa fouce e o martelo sobreposta a un urso terríbel, insignia da URSS, que derrubaba violentamente a Grande Muralla. Tamén teño memoria dunha crónica enviada desde o Xapón na que o seu autor, se cadra o padre Arrupe, contaba os efectos horrorosos das bombas norteamericanas que caíron sobre Hiroshima e Nagasaki. En xeral, “Catolicismo” era unha publicación instructiva en materia de descripción de etnias e culturas das consideradas primitivas, entre outras cousas por non ter sido cristianizadas.
"A propaganda producida polo Imperio céntrase en lle facer crer ao mundo que os mahometanos chineses están a sofrer persecución"
Nunca esquecerei a impresión que me produciron unhas fotos de efixies de Buda decapitadas polos chineses musulmáns. Moito máis tarde, eu había de me lembrar de “Catolicismo” ao coñecer o bombardeo das estatuas xigantes do Afganistán feito polas milicias talibanas. Agora, volven a min eses episodios de brutalidade fanática ao ver como os servizos dos Estados Unidos apretan o acelerador contra a República Popular Chinesa encirrando os islámicos do antigo Turquestán, actual provincia de Sin-k’iang.
A verdade é que o vixente sistema político chinés permite cultos e crenzas. Sen embargo, a propaganda producida polo Imperio céntrase en lle facer crer ao mundo que os mahometanos chineses están a sofrer persecución. Un medio de comunicación da dereita española, inclusive, destacou reporteiros a comunidades de relixión mahometana da China co fin de facer críbel o relato dunha persecución atea contra o Islam. Relato este que xa está mudando, nunha metamorfose que o fai máis aceptábel no conto dunha campaña de exterminio da etnia vigur. A relixión nunca foi realmente motivo dun conflicto armado. Máis ben actúa na historia como superestructura que enmascara toda clase de intencións ocultas.
