Contenido exclusivo para suscriptores digitales
Un día Mestre Verne, de Nantes, escribiu dun faro no Fin do Mundo. El, sempre bretón. No salón do Capitán Nemo, no centro de reflexión filosófica do Nautilus, había retratos de grandes individualidades que se consagraran á redención dos oprimidos, entre eles o dun patriota irlandés a quen, ademais de Verne, veneraba Eduardo Pondal.
No ano 1919 fundábase a sociedade agraria "Aires da Miña Terra" ao término da feira mensual de Vilanova dos Infantes. A Garda Civil desfixo a asemblea e prendeu algúns dos organizadores. No acto, don Basilio Álvarez, abade de Beiro e dirixente agrarista, fixera un discurso arrebatante en Castelán, como soía. Citou o crego agrario Irlanda e os seus revolucionarios. Don Basilio escribira o prólogo a No Desterro de Cabanillas, na Habana.
Ramón Cabanillas, anteriormente á constitución das Irmandades da Fala, militara no agrarismo, e sempre propuña, en versos incendiados, a revolución irlandesa coma un modelo que os galegos debían ter moi presente. En especial os labregos maltratados pola supervivencia feudal do foro. O caso é que tamén Alfredo Brañas, que era independentista cando escribía en verso galego, desexaría que o noso pobo actuase "coma en Irlanda, coma en Irlanda". Na noite do mito e da memoria dos irlandeses están os Gaels, a torre de Brigantia que aínda resiste na Coruña e o pai Breogán. Teño visto en moitos puntos de Irlanda certo cartel. Este era político e viña do departamento de propaganda do Sinn Féin.
Tratábase dun mapa de Europa Occidental no que estaban pintados de verde intenso as nación celtas: Cornoalla, Escocia, Man, Irlanda, Gales, Bretaña e Galicia. Todas, agás Irlanda, nacións sen estado propio. Os irlandeses patriotas e republicanos teñen a Galicia no máis recuado e fabuloso da súa imaxinación política. Na escola pública da Illa fálaselle aos menos do Leabhar Gabhála. Nel está Brigantia, ou sexa a Coruña, de onde partiu a derradeira e definitiva invasión de Irlanda.
Derradeira invasión (digo) aceptada polos irlandeses e que contribuíu a definir a súa etnoxénese. A verdadeira invasión derradeira, a dos ingleses, foi combatida durante centos de anos. Hoxe, os ingleses, expulsados de Irlanda, só teñen en por eles uns condados unionistas no Norte. E agora cobra importancia histórica a vitoria electoral do Sinn Féin nas últimas elección celebradas na República dos Soños que tamén se chama Eire.
Para continuar leyendo, suscríbete al acceso de contenidos web
¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión aquí
Y para los que quieren más, nuestras otras opciones de suscripción
