En nome da familia Blanco Freijeiro moitas grazas a este público afanoso e inquedo polo saber, e sempre fieis a estas xornadas de Arqueoloxía, Historia e Arte. Todo seguidor de Blanco Freijeiro. Biógrafo ou bibliógrafo sabe da súa formación na Cultura Clásica e Mediterránea. Él nunca deixou de interesarse pola cultura peninsular e galega. Ten colaboracións cos museos provinciais e moi en particular co de Pontevedra. O laberinto de Mogor e outos petrofligos non lle foron alleos. A cultura castrexa, súa orfebrería. Xoias e Tesouros galegos.
Cando apareceron esqueletos na Necrópole da Lanzada incorpórase para axudar na investigación deste fito histórico na xeografía Galega. As dunas de area fixeran de límite para evitar que o PH das terras vexetáis desfixera as osamentas secularmente gardadas.
Non pretendemos agora, como voceiros da familia Blanco Freijeiro andar por riba desta necrópole, nin pisar tégulas ou restos da cerámia alí aparecida que poidan aportar novos datos na datación e estudio deste asentamento. Hoxe o arqueólogo Rafael Rodríguez Martínez disertará sobre este tema e aportará interesantes novedades sobre este xacemento.
Unicamente gustaríanos ler un fragmento do seu artigo sobre a Necrópole Galaico-Romana de A Lanzada. O tío Antonio senón era un clásico, era, a lo menos, un home do renacemento. Este fragmento é o telón mariño no que se desenvole toda a escena arqueóloxica e histórica que contaría despóis. Non precisa chamar a o noso vento e o noso mar con nomes mitolóxicos para enchelos de retórica persuasoria, faino con sinxeleza, como galego que naceu na casa de baños de Marín e coñece a auga salgada dende antes de ver a luz, con un estilo literario que sendo unha das súas millores facetas, desgraciadamente algo menos coñecidas. Xulguen por vostedes mesmos:
"En el confín occidental de la Tierra del Salnés, donde la pensínula bañada por las rías de Arosa y de Pontevedra hacen frente al Atlántico, se extiende el arenal de la Lanzada. Buena parte de el cabalga sobre el itsmo que lleva al promontorio del Grove. El paisaje tiene allí singular magnificencia; antes de aquietarse en las rías, el océano hace un espectacular alarde de su poder, y las olas y los vientos desencadenan todas sus energías sobre la tierra. El ronco son de los temporales de invierno -'o bruar do mar da Lanzada'- se deja oir a menudo con tono amenazador en los ámbitos recogidos de las rías".
