Franco deixou designado quen sería o seu sucesor "a título de rei". Pola súa banda o Departamento de Estado norteamericano tiña atado e ben atado o réxime posfranquista que o Imperio quería para España, polo menos desde o chamado contubernio de Munich. E morreu Franco, co cal se fixo necesaria unha constitución.
Individuos falangistas, democristiáns, socialistas atlatistas, e de outras familias, sentaron cuns eurocomunistas que xa lle ofreceran garantías de acomodamento á CIA, antes cecais da rendición de Gorvachev. O resultado foi un texto constitucional que, entusiasmados, chamaron por aí Carta Magna, sen se decatar de que non hai outra Charta Magna no mundo que non sexa a inglesa.
Celebrou, o réxime vixente, o Día da Constitución e En Maré, e outros, se non sumaron aos fastos. Villares, portavoz de En Maré, dixo que a constitución española non contén o dereito a decidir (antes, dereito de autodeterminación) das nacións e o seu grupo, co BNG, fíxose a unha banda. Máis precisamente, púxose na banda de Lestrobe, con Rosalía de Castro.
O réxime e os seus media andan a falar como se a súa "Charta" fose un evanxeo, que eles están a converter no Evanxeo do Riso Absoluto de Antón Vilar Ponte. Dá a sensación que foi todo o pobo o que respaldou e asumiu no 78 a constitución española; e non. O referéndum constitucional de 1978 non foi aprobado realmente polos galegos, o que sabe moi ben o deputado Villares.
Claro que, naquel ano, en España había presos políticos e a constitución, alén de non recoñecer os dereitos das nacións ibéricas, levaba un punto cuase imperceptíbel que ía favorecer, e favoreceu, a deriva confisional católica de España, alén de impoñer a Monarquía como sistema de Estado. O resultado do referendum en Galicia foi que, despois dunha campaña política moi intensa, houbo case 50% de galegas e galegos que se abstiveron, e 3,97% que votaron NON.
Ou sexa, que non todos os galegos foron o que se di hoxe "constitucionalistas" en 1978 e, sospeito eu, os novos galegos e galegas que non existían daquela ou eran meniños, hoxe aínda poden constituír un corpo máis distanciado do réxime monárquico. Todo indica que o réxime da Segunda Restauración se encontra en crise, de forma moi peculiar en Galicia.
