Toda cousa leva en si o seu contrario, rezan venerabeis sabedorías orientais. O cóndor é a ave cuxo vóo espléndido inspirou Neruda para el cantar a alma da América nas alturas do Machu Pichu. Houbo unha xeración namorada do cóndor por efectos das voces e música de Simon e Grafunkel. Pero Lexión Cóndor chamábase a unidade das forzas aéreas alemás que veu bombardear territorios da República Española e que mesmo reduciu Guernica a borralla. Picasso soubo de tal vergoña. Na historia negra de Vigo constan honores recibidos pola Lexión Cóndor en ocasión do embarque dos seus membros para regresar á Patria.
Os designios do departamento de estado dos EEUU no que respecta a impoñer feroces dictaduras militares fascistas no Cono Sul e outros maus feitos levaron o nome do Cóndor. A instrucción de militares sudamericanos para eles daren golpes de estado, torturaren, mataren a eito e implantaren reximes económicos neoconservadores levaron o nome do Cóndor. O Plan Cóndor encheu a América Latina de tristura, violencia, medo e miseria.
O Imperio xa non pode repetir a Historia. Poido asasinar a Allende e impor un totalitarismo en Chile. Hoxe nin en Venezuela nin en Bolivia nin en Nicaragua nin en Uruguay nin en Ecuador, onde existen reximes democráticos progresistas e de esquerda, xa non parece haber militares dispostos a obedecer as ordes do Imperio e dar golpes. Co cal, o Imperio escolleu a alternativa dos golpes xudicionais, amorosos, da subversión de rúa, da propaganda. O método das contrarrevolucións de diversos cores fora ensaiado no Leste de Europa e tivo o seu episodio máis negro na contra ucraína e as primaveras árabes.
Non se podía permitir que Raul Castro se cubrise de gloria ao propiciar o proceso de paz en Colombia. Non se podía permitir que as odiadas FARC demostrasen perante o mundo que podían converterse nun movemento político, sindical e de masas, polo tanto capaces de conquistar pacífica e democráticamente o poder. E fixeron naufragar o referéndum da pacificación de Colombia.
Unha das grandes intelixencias contemporáneas de Sudamérica, Rafael Correa, púxolle nome á conspiración. A contrarrevolución provocada polos EEUU mediante insurrección e desorde e propaganda mediática, a falta de militares dispoñibeis, chámase Segundo Plan Cóndor. Veleiquí que, de novo, o cóndor pasa. Pero, insospeitadamente, o presidente de Colombia, impulsor do referéndum da paz, J.M. Santos, recibe o premio Nobel da Paz. Esta vez, os noruegueses, seguramente imbuídos de ética protestante por estarnos a piques dos cincocentos anos da Reforma, fixéronlle ao Imperio o maior dano que lle podían facer ao lle outorgar a Santos este premio da paz que lle esborrallou os plans ao Imperio.
