«A comedia serve para reivindicar e curar feridas»

Por «amasar» un teatro cómico no que cabe a denuncia de temáticas actuais e dos grupos sociais máis oprimidos (mulleres, colectivo LGTBIQ+, sector da limpieza…), a Mostra de Teatro de Cangas concede hoxe o Premio Xiria ao Labor Teatral 2025 á compañía de A Panadaría. Un proxecto composto polas actrices Areta Bolado, Noelia Castro e Ailén Kendelman, que reciben o galardón tras anunciar a finais de maio a través dun comunicado por redes sociais á súa despedida dos escenarios.

-Como recibiron a noticia de que serían galardoadas co Premio Xiria ao Labor Teatral 2025?

-Recibímola con moita sorpresa porque hai tantas artistas ás que recoñecer a súa traxectoria que non era algo que estivera nas nosas expectativas. Para nós as tres sempre foi unha ledicia asistir como espectadoras á Mostra de Teatro Cómico e Festivo de Cangas. Así que isto é un agasallo, a guinda a esta ducia de anos traballando xuntas.

-Unha das razóns polas que lles conceden este premio é pola súa priorización dos equipos íntegros de mulleres. Dende os seus inicios no ano 2013, consideran que houbo un cambio na presenza femenina nos postos directivos e técnicos das compañías?

-Comezamos a ver cambios. Mais os datos traen moita luz, a falta de paridade e diversidade é un feito, así que sabemos que as medidas tomadas por institucións, festivais e compañías aínda precisan máis intención. Parece que nas fichas artísticas gañamos algo de espazo, pero a fenda de xénero nas áreas máis técnicas é escandalosa.

-Por que consideran relevante o uso do teatro cómico para denunciar as situacións dos colectivos máis oprimidos ?

-A comedia permítenos tratar a realidade desde moitas ópticas, realizar unha estilización e un proceso de relectura e reflexión atravesado polo pracer. A comedia e o humor poden servir para reivindicar e, ao tempo, para curar feridas e tirar abaixo trincheiras. Nestes tempos non é pouca cousa.

-Tras doce anos, nun comunicado por redes sociais, anunciaron que se separan como compañía teatral. Que leccións no mundo dramático dirían que se levan despois de tanto tempo?

-O teatro é arte colectiva e de aí saíron as grandes aprendizaxes da nosa traxectoria, de escoitar e aprender das outras, de non pelexar tanto polo propio e deixar brillar ás compañeiras, de incorporar os coidados aos procesos. A creación colectiva é máis lenta e quedan cousas polo camiño, pero o resultado fala de todas.

-Senten que lles quedou algún logro como compañía?

-Somos moi afortunadas, vemos cara atrás e despedímonos con ledicia e serenidade, sentíndonos moi afortunadas. Nada falta.

-Coa obra “As que limpan” están levando a cabo unha xira de despedida. Existe un feedback diferente por parte do público que o que sería da xira noutras circunstancias?

-A recepción de «As que limpan» está a ser tan marabillosa dende o comezo que non che sabería dicir se a reacción e o afecto do público ten que ver co espectáculo ou coa nosa despedida. Por sorte, sentimos moito afecto e moito recoñecemento por parte da xente e esperamos ter correspondido na mesma medida.

Suscríbete para seguir leyendo