O soñador de bosques que crea libros con madeiras

Agustín Bastón (Cangas, 1961) naceu no medio do serrín e é verídico que leva resina na sangue. Este soñador de bosques criouse entre as madeiras do aserradeiro familiar da Avenida de Ourense, en pleno casco urbán e o único que queda dos catro que tiña Cangas. Continuou a vocación do seu avó e do seu pai, como tamén o nome de Agustín que persiste na saga familiar, pero elevou o negocio de serrar madeira a facer tamén arte e crear o seu “Espazo Agustín Bastón”. Ademáis de mobles ecolóxicos, neste espazo, xunto ao aserradeiro, hai todo un bosque “encantado”. Fai unha década puxo en marcha a Biblioteca das Madeiras do Mundo, unha iniciativa moi singular na que recolle madeiras de todo o mundo que topa naturalizadas e trocea nas súas rutas de senderismo polos bosques locais, nos seus viaxes —agora xa con serrucho— ou que lle fan chegar, e prepara, a pequeno tamaño, para que artistas e persoas que sinten o arte, as interveñan en forma de “libros” desa Biblioteca.

Hoxe, coma sempre no Día das Letras Galegas, inaugura ás 11:30, a décima edición da exposición de súa Biblioteca, que estará aberta hasta o 15 de xuño, con 265 “libros” dos que unha veintena son novas pezas. Por primeira vez e dado o volumen de exemplares, a exposición ocupa tamén na planta superior do espazo.

“Tanto el discurso como el silencio trasgreden”, reza o “haiku” do artista cordobés afincado en Salceda de Caselas, Jacinto Lara, na madeira do arbusto “Galán de noche” que interviño para esta exposición. É unha das novas pezas coma tamén a do pontevedrés e veciño de Vilaboa Miguel Lorenzo e acoruñesa e veciña de Pontevedra Ana Seoane nunha «polisemia entre a obra física e literaria» na que, nun pino pinaster, recrea un escritorio en miniatura cun texto sobre a oficina temporal: «Unha vez advertido/ o turbador burato deixado na trama/ a editorial acordou/ instalar unha oficina/con carácter temporal/na propia obra, a fin / de afrontar con urxencia a súa reparación».

Xunto a esta peza, Ramón Eiras, de Pontevedra, expón en cerezo criollo o seu «O lume aceso». Son algunhas das últimas incorporacións a Biblioteca das madeiras do Mundo na que Bastón conserva e exhibe a peza más antiga intervida en 2013 «Aliso» para a primeira exposición de 2015. Foi feita polo arquitecto Manuel Pena nun amieiro, o mesmo que tamén interviño unha folla de palmeira sudamericana de nome «Cunningghamiana» que adorna no teito.

Hay pezas novas de Gloria Vidal (farmacéutica) nunha madeira de Cumarú; de Paula Pérez de Mendiguren (mestra) nun Stemocarpus Sinuatus; da pintora lusa Cristina Coelho nun Ilex permyi que é a máis pequena nas novas e que representa unha man con pegadas dixitais e unhas ; do escultor Francisco Remiseiro, nun Leptospermum scoparium; de María Luisa López Arias, nun Codeso; do artista luso Blemiro Belem, en Protea ymaroides; de Alicia Foster, de Estados Unidos; do propio anfitrión nunha metáfora da biopolítica; de Tania Ulloa, Goretti Medón, Belinda Besada, Manuel Chapela; Gil Ramos, Eva Garea, do músico Ernesto Campos; da mestra e escritora Amma R. Figueiredo, Alba Rodríguez ou de Loli Juncal cunha alegría ás cadeas do pensamento.

Entre as novas, conviven orixinais pezas doutros anos coma a do artista japonés Mooto nun ciprés de Sammara do Campus de Vigo ou a máis pequena, de 6,5 cm nunha porción de guayacán dun cojinete que sostiña unha hélice, intervida polo propio Bastón.

Suscríbete para seguir leyendo