Coñecín a Tita un día de comenzos do mes de Santa María cando levei a nosa filla Susana, de tres anos, á escola Rosalía Castro, na Gran Vía. Daquela, os nenos de parvulario, na quela escola, adiantaban un mes a entrada para acostumarse cando comenzaran as clases para tódolos rapaces.
Endexamais escoitei a ninguén, a ningún orador, falar como o facía Tita. As reunión de país, para min eran un lecer. Escoitala naquel fermoso castelán que tanto dominaba, facía que eu non sentira pasalo tempo, tendo mágoa cando se chegaba ó remate.
Antía falaba un galego impecable do mesmo xeito que un castelán limpo e escollido. A verba xusta era a que ela tiña sempre preparada, froito da habilidade dialéctica xunto cunha cultura amplísima e un estudo fondo como alicerce.
Botabamos horas e horas de conversa, vencelladas pola paixón pola poesía, a pedagoxía, a psicoloxia , as estratexia da aprendizaxe, a escola , os nenos, a fin.
Nas vacación de Nadal, ás vegadas, iabamos a Melgaço coa miña amiga Juana, ó solpor naquel recuncho luso onde a terra semella a proa dunha nao sobor do Miño que discurre entre as serras devalecentes, cara o Oeste, mentres os montes portugueses tiñan neve nos seus cumios. Juana e eu cantabamos e bailabamos na rúa. Ela, sentada nun banco do paseo miñoto, víanos e lecía. Un día daqueles pidiunos que cantaramos “Islas Canarias”; era una peza que lle traía lembros da súa mocedade con Antón Beiras, o seu grande amor.
Á metodoloxía de Tita, teño que agradecerlle que as miñas fillas medraran ledas, ceibes e queridas naquela escola. Coido que a débeda é ainda maior si imos o eido profesional meu. Moito deprendín alí para as vindeiras escolas polas que traballei de mestra!
Tita foi para min, acobillo, consello, esparcemento, ledicia, paz, amizade fonda e riseiras e gargalladas nas longas estadías serodias compartidas.
Ficará na miña memoria adobiada polos versos de Curros a Rosalía : “Ai, dos que levan na fronte unha estrela; ai, dos que levan no bico un cantar”.
A súa pegada e o seu lembro vivirá comigo mentres eu viva.
Agasallos da vida, terche coñecido , Tita.
(*) Poeta de Cangas
