Nudistase vexetarianos

O naturismo, como forma de vida alternativa baseada na práctica do nudismo social non sexual en público, bateu en máis dunha ocasión coa intolerancia da Igrexa, como ben saben os catorce nudistas da Coordinadora Nudista Ecolóxico Radical que no verán do ano 1983 foron detidos por membros da Garda Civil na praia de Baroña (Porto do Son).

Nas orixes do naturismo: o socialismo utópico: Nun momento no que a industrialización e a urbanización estaban a alterar profundamente a sociedade europea do século XIX, algúns pensadores utópicos -como Fourier e Owen -promoveron a idea de fuxir do mundo para construíren espazos de liberdade e igualdade, como os falansterios, que se fundaron en diferentes lugares de Europa e América nos anos centrais do século XIX. Anos despois, a idea das comunidades utópicas foi recollida e reformulada por pensadores anarquistas como Elisée Reclus, quen inspirou a creación de comunidades como a Clairière de Vaux, que permaneceu en funcionamento entre 1902 e 1907, onde se puxo en marcha un experimento de comunismo libre no que «cada quen produciría segundo as súas capacidades e cada quen consumiría segundo as súas necesidades». Así mesmo, ademais promoven a igualdade de xénero, a liberdade sexual, a abolición do diñeiro e a educación en igualdade, así como o vexetarianismo e o nudismo, que consideran dúas formas de volver recuperar o estado natural propio da humanidade. Esta primeira experiencia, dirixida por Georges Butaud e Sophia Zaïkowska, inspirará outros proxectos, como a cooperativa Terre Liberée, dirixida por Louis Rimbault, que defenden o desenvolvemento dun modo de vida non violento e naturista.

En Alemaña tamén se difundiu un importante movemento naturista vinculado ao movemento anarquista por eses mesmos anos, pero paralelamente desenvolveuse un importante movemento naturista vinculado a correntes médicas hixienistas, que promovían un retorno á natureza mediante o nudismo. A chegada ao poder de Hitler no ano 1933, mostrou unha difícil relación do naturismo co nazismo, xa que nun primeiro momento o nudismo, entendido como unha forma de culto ao corpo foi vinculado coas doutrinas euxenésicas nazis, polo que foi defendido polas autoridades, que o consentiu o naturismo en espazos retirados.

O naturismo na actualidade: No ano 1953 fundouse a Federación Naturista Internacional, que é a organización que agrupa a todas as asociacións naturistas do mundo. No Congreso celebrado en Agde (Francia) no ano 1974 estableceuse que o naturismo é «unha forma de vida en harmonía coa natureza caracterizada pola práctica do nudismo coa intención de fomentar o respecto propio, o respecto aos demais e ao medio ambiente».

Na actualidade, o naturismo exprésase de diferentes formas... xa non hai aquel pulo de comunismo libertario ou de anarco-comunismo..., efectivamente segue habendo comunas máis ou menos autoxestionadas, pero en moitos casos a experiencia nudista redúcese á práctica do nudismo en praias, encontros deportivos -fundamentalmente de natación-, sendeirismo..., polo xeral actividades ao aire libre que fomenten un contacto pleno coa natureza.

Non obstante, segue a haber figuras, como Margaux Cassan, que defenden unha radical diferenza entre nudismo -que pode ser un acto de protesta política, velaí as accións de Femen- e naturismo, que consiste en vivir o máis preto posible da natureza, en comunidade, facer curas de auga e sol, alimentarse de pratos vexetarianos, fuxir da cidade, defender unha contracultura na que a nudez permite recuperar o propio corpo desprovisto do desexo que outros proxectan sobre os corpos ‘téxtiles’, como sostén no libro Vivir al desnudo (Plankton, 2024), no que sinala tamén as vinculacións do naturismo coa espiritualidade -fundamentalmente o hinduísmo-, así como con outros estilos de vida.

Suscríbete para seguir leyendo